Η Παγκόσμια Ημέρα για τον Αυτισμό που καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση για τον ΟΗΕ είναι ημέρα αφύπνισης και ευαισθητοποίησης.

Είναι ημέρα υπενθύμισης της ανάγκης για εξάλειψη όλων των διακρίσεων και των αποκλεισμών αλλά και της δέσμευσης που έχει λάβει η διεθνής κοινότητα για την πλήρη ενσωμάτωση και συμμετοχή των ατόμων με αυτισμό.

Για μια Βιώσιμη ανάπτυξη που δεν αφήνει κανέναν πίσω.

 Για την ισότιμη ένταξη των παιδιών μας με αυτισμό στο κοινωνικό σύνολο.

 Για το δικαίωμά τους να ζουν ανεξάρτητοι και χωρίς αποκλεισμούς.

 Για την υποχρέωση της Πολιτείας να εξασφαλίζει σε αυτά τα άτομα όλα τα απαραίτητα εργαλεία και τις επαρκώς στελεχωμένες δομές και ευκαιρίες για να ζουν οι συνάνθρωποί μας με αυτισμό, ελεύθεροι.

 Για το σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους και ελευθεριών τους.

 Κάθε χρόνο, στην Ελλάδα, γεννιούνται περίπου 750 παιδιά με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ)

 Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με αυτισμό στην Ελλάδα και οι οικογένειές τους είναι ένας καθημερινός Γολγοθάς.

 Η Ελλάδα καταγράφει ακόμη μια θλιβερή αρνητική πρωτιά στην ΕΕ σε ότι αφορά στην παροχή υπηρεσιών σε άτομα με αυτισμό.

 Η Ελλάδα είναι πρώτη στην ΕΕ σε ανεκπλήρωτες ανάγκες ΑμεΑ για ιατρική εξέταση με διαφορά 20% του πληθυσμού σε σχέση με το Μέσο Όρο της ΕΕ.

 Όταν γίνονται περικοπές σε ειδικές παροχές, οταν δεν εχουν επαρκή πρόσβαση σε λογοθεραπευτες, όταν δεν επαρκούν οι εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής, όταν κλείνουν ειδικά σχολεία , όταν οι συνθήκες σε αυτά είναι σε πολλές περιπτώσεις ακατάλληλες, όταν δεν υπάρχει σχέδιο και ουσιαστική στήριξη από την Πολιτεία.

 Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο αυτισμός δεν είναι ασθένεια και μπορεί να  να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε άνθρωπο ανεξαρτήτως ηλικίας, εθνικότητας, φύλου ή  κοινωνικής τάξης.

 Οι διακρίσεις που υφίστανται οι συνάνθρωποί μας με αυτισμό και οι οικογένειές τους συνιστούν παραβίαση των δικαιωμάτων τους και αναδεικνύουν την ανάγκη λήψης μέτρων για την αντιμετώπιση του φαινομένου και τη στήριξη των ατόμων με αυτισμό.

 Μαζί με τους συνανθρώπους μας με αυτισμό και τις οικογένειές τους αγωνιζόμαστε για την ισότιμη ένταξή τους στην κοινωνία.

 Αγωνιζόμαστε για μια Κοινωνία συμπεριληπτική, για την ένταξή τους στην εργασία, για το δικαίωμά τους στον Προσωπικό Βοηθό και την ανεξάρτητη διαβίωσή τους με αξιοπρέπεια.

Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομo Down, ενώνουμε τη φωνή μας για ακόμη μια φορά με τα άτομα με σύνδρομο Down και όσων ζουν και αγωνίζονται καθημερινά στο πλευρό τους.

Οι συνάνθρωποί μας με σύνδρομο Down, μπορεί να έχουν ένα επιπλέον χρωμόσωμα, όμως αυτό δεν μπορεί να τους στερεί την ισότιμη ένταξη στην κοινωνία.

Άλλωστε η αγάπη δε μετράει χρωμοσώματα.

Μαζί να καταρρίψουμε τα στερεότυπα.

Μαζί συνεχίζουμε να διεκδικούμε ίσα δικαιώματα.

Η Ελλάδα είναι πρώτη στην ΕΕ σε ανεκπλήρωτες ανάγκες ΑμεΑ για ιατρική εξέταση με διαφορά 20% του πληθυσμού σε σχέση με το Μέσο Όρο της ΕΕ.

Την ίδια ώρα, οι δαπάνες για τους συνανθρώπους μας με αναπηρίες είναι κάτω του Ευρωπαϊκού Μέσου Όρου κατά 50%.

Ζούμε σε πόλεις που δεν είναι προσβάσιμες και την ίδια στιγμή δεν υπάρχει μέριμνα γι’ αυτούς τους ανθρώπους ώστε να γίνει η καθημερινότητά τους πιο ανθρώπινη.

Στο πρόγραμμα προσωπικού βοηθού δεν συμπεριλαμβάνονται τα παιδιά με αναπηρία κάτω των 16 ετών ούτε οι ηλικιωμένοι ενώ χιλιάδες άνθρωποι που έχουν ανάγκη έμειναν εκτός του προγράμματος.

Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για μια δίκαιη κοινωνία που θα διασφαλίζει ίσες ευκαιρίες για όλους.

Για πλήρη κοινωνική ένταξη και συμπερίληψη.

Για ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση και την υγεία.

Για να ζούνε οι συνάνθρωποί μας με σύνδρομο Down αλλά και οι οικογένειές τους με αίσθημα ασφάλειας και όχι ανασφάλειας και αγωνίας για το μέλλον.

Για να σταματήσουν οι γονείς να ζουν με το φόβο για το τι θα συμβεί στα παιδιά τους όταν πλέον δεν θα έχουν τη δυνατότητα να τα υποστηρίξουν. 

Με τον εκπρόσωπο των εργαζομένων στο Δ.Σ. του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας κ. Γούτσιο Ιωάννη, συναντήθηκε σήμερα  η Βουλεύτρια Α Θεσσαλονίκης και τομεάρχης Πρόνοιας και Κοινωνικής Συνοχής του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Κατερίνα Νοτοπούλου.  

Η Κατερίνα Νοτοπούλου ενημερώθηκε από τον εκπρόσωπο των εργαζομένων για τη λειτουργία και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δομές του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.

Το κυριότερο πρόβλημα είναι η έλλειψη του απαραίτητου αριθμού εργαζομένων, τόσο του μόνιμου, όσο και του επικουρικού προσωπικού, το οποίο δημιουργεί τεράστια προβλήματα στη λειτουργία τους.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εργαζομένων, οι υπηρεσίες προς τους φιλοξενούμενους να παρέχονται κάτω υπό ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, γεγονός που έχει συνέπειες στους ίδιους τους εργαζόμενους.

Τα τελευταία δυο χρόνια, το επικουρικό προσωπικό μειώθηκε δραστικά , με αποτέλεσμα από 96 εργαζόμενοι το 2022, σήμερα να είναι μόλις 29, ενώ ένας μεγάλος αριθμός των μόνιμων εργαζομένων έχει αποσπαστεί σε άλλες υπηρεσίες, χωρίς να έχουν καλυφθεί οι θέσεις εργασίας τους.

Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι ο προγραμματισμός των προσλήψεων προβλέπει πολύ χαμηλότερο αριθμό θέσεων, από τις ανάγκες των δομών του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας, κάτι που φανερώνει την αδιαφορία της κυβέρνησης για τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτές.

Η Κατερίνα Νοτοπούλου δεσμεύτηκε ότι θα αναλάβει όλες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για την ανάδειξη, για την προώθηση και για την επίλυση των προβλημάτων του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας και των εργαζομένων σε αυτό.

Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού η σημερινή σε μια περίοδο που τα περιστατικά bullying στα σχολεία και ανεξέλεγκτης βίας μεταξύ ανηλίκων αυξάνονται ραγδαία.

Γονείς, εκπαιδευτικοί, τα ίδια τα παιδιά αγωνιούν καθημερινά για το φαινόμενο αυτό που λαμβάνει τρομακτικές διαστάσεις, με τα περιστατικά να γίνονται όλο και πιο βίαια.

Τα περιστατικά ενδοσχολικής βίας και σχολικού εκφοβισμού αποτελούν πλέον καθημερινότητα στη ζωή παιδιών, σε όλη την Ελλάδα αποκτώντας όλο και πιο σοβαρά και επικίνδυνα χαρακτηριστικά.

Πάνω από 10.700 περιστατικά παραβατικότητας ανηλίκων απασχόλησαν την Αστυνομία το 2023  ενώ εξαρθρώθηκαν 17 συμμορίες ανηλίκων, που ασκούσαν σκληρή βία.

Ξυλοδαρμοί και μαχαιρώματα έξω από σχολεία, σε πλατείες και στέκια όπου συχνάζουν έφηβοι, βίαιη δράση συμμοριών που επιτίθενται σε συνομηλίκους τους που καταλήγουν στο νοσοκομείο τείνουν να γίνουν η κανονικότητα.

Σε σχετική έρευνα που εκπόνησε «Το Χαμόγελο του Παιδιού» για το σχολικό έτος 2022-2023, 1 στα 3 παιδιά (32,4%), σε όλη την Ελλάδα, έχει πέσει θύμα εκφοβισμού και 1 στα 6 παιδιά δηλώνει πως αισθάνεται, ότι το σχολείο δεν τους μαθαίνει να μην εκφοβίζουν τους συμμαθητές τους.

Η κυβέρνηση μπορεί να χαρακτηρίζει τη νεανική εγκληματικότητα ως ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα στην εποχή μας, όμως ουδείς φαίνεται να λαμβάνει ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπισή της.

Η ενίσχυση της αστυνόμευσης, η αυστηροποίηση των ποινών δεν μπορεί να είναι η λύση.

Χρειάζεται να κατανοήσουμε τις βαθύτερες αιτίες της βίας μεταξύ ανηλίκων. Τις αιτίες που οπλίζουν με μαχαίρι το χέρι ενός 13χρονου.

Η οικονομική κρίση, ο εγκλεισμός, η συχνά ανεξέλεγκτη χρήση του διαδικτύου, η αυξανόμενη φτώχεια, η διεύρυνση των ανισοτήτων, η στεγαστική κρίση, η κρίση των θεσμών, δημιουργούν εύφορο έδαφος για την εκδήλωση βίαιων συμπεριφορών.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, απαιτείται ένα πλέγμα προστασίας και στήριξης του παιδιού και της οικογένειας.

Το bullying στα σχολεία, η παραβατικότητα μεταξύ ανηλίκων και η σύνδεση της οπαδικής βίας μεταξύ ανηλίκων είναι φαινόμενα που απαιτούν δραστικά μέτρα, αποτελεσματικές λύσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε ιδρύσει Κέντρα Στήριξης Οικογένειας και Παιδιού τα οποία όμως η κυβέρνηση της ΝΔ εγκατέλειψε.

Οι αναχρονιστικές πρακτικές της αστυνόμευσης στις οποίες στοχεύει η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπορούν να λύσουν ένα τόσο περίπλοκο πρόβλημα.

Χρειάζεται ένα κοινωνικό μοντέλο προστασίας των παιδιών στην κοινότητα μέσω νέων και ενισχυμένων κοινωνικών δομών και υπηρεσιών σε Δήμους, υπουργεία, δομές της Δικαιοσύνης, αστυνομία, με πρόληψη, σε επίπεδο οικογένειας, σχολείου και ευρύτερα της κοινωνίας.

Είναι επιτακτική ανάγκη, τα σχολεία να στελεχωθούν με κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους σε μόνιμη βάση.

Απαιτείται η λήψη ειδικών μέτρων στήριξης για παιδιά σε φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό με ιδιαίτερη έμφαση στα παιδιά με αναπηρία.

Η διαρκώς αυξανόμενη βία των ανηλίκων είναι ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και διαρκώς κλιμακώνεται.

Απαιτούνται άμεσα μέτρα.

Απαιτείται η ευαισθητοποίηση και ενεργοποίηση της κοινωνίας.

Να γίνει κατανοητό ότι είναι ένα πρόβλημα που μας αφορά όλους γιατί αφορά τη ζωή των παιδιών.