Ο κύριος Μητσοτάκης στις πρόσφατες εξαγγελίες του για το Δημογραφικό, δήλωσε την πρόθεση της κυβέρνησης για τη στήριξη της Οικογένειας, με σκοπό την αντιμετώπιση του.
Ωστόσο η πραγματικότητα για ακόμη μια φορά τον διαψεύδει.
Σύμφωνα με τη Eurοstat, η χώρα μας βρίσκεται στην προτελευταία θέση πριν από τη Βουλγαρία σχετικά με το ύψος των οικογενειακών επιδομάτων.
Το μέσο οικογενειακό επίδομα στην Ελλάδα ήταν το 2021, 243 Ευρώ, όταν το μέσο ευρωπαϊκό επίδομα στην ΕΕ ήταν 777 Ευρώ. Λιγότερο δηλαδη από το ένα τρίτο.
Στη χώρα μας τα οικογενειακά επιδόματα αποτελούν το 4,6% των συνολικών κοινωνικών δαπανών, όταν στην ΕΕ το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει στο 8,3%.
Την ίδια χρονιά η μέση δαπάνη για κοινωνική προστασία ανά κάτοικο στην Ελλάδα ήταν 4.649 Ευρώ, ενώ στην ΕΕ ανήλθε στα 9.883 Ευρώ.
Μικρότερη δηλαδή από το 50 % από το μέσο όρο της ΕΕ.
Είναι φανερό ότι η στήριξη της Οικογένειας βρίσκεται πολύ χαμηλά στις προτεραιότητες της κυβέρνησης.
Όμως χωρίς τη σοβαρή ενίσχυση της Οικογένειας και χωρίς τη δημιουργία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για την Οικογένεια και το παιδί , το Δημογραφικό δεν αντιμετωπίζεται.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι οι διακηρύξεις της κυβέρνησης έχουν τεράστια απόσταση από τις πολιτικές που εφαρμόζει.
Όμως οι μεγάλες προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας, όπως το Δημογραφικό, δεν αντιμετωπίζονται με επικοινωνιακή διαχείριση, αλλά με σοβαρό, συνεκτικό μακρόπνοο σχέδιο και πρωτίστως η ελληνική οικογένεια δεν επιβιώνει με ψίχουλα.
Όσο για τη δεύτερη από το τέλος θέση, πριν από την Βουλγαρία, που καταλαμβάνει πλέον η χώρα μας σταθερά σε όλους τους δείκτες που αποδεικνύουν τη συνεχή πορεία φτωχοποίησης της συντριπτικής πλειοψηφίας των συμπολιτών μας, αυτή είναι ο καθρέφτης των αποτελεσμάτων της πενταετούς διακυβέρνησης της χώρας από τον κύριο Μητσοτάκη
Δύο παιδιά εξαφανίζονται κάθε τρεις ημέρες στην Ελλάδα σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε το Χαμόγελο του Παιδιού.
Σήμερα, που τα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού και η βία ανηλίκων κορυφώνεται, σήμερα που οι έφηβοι βιώνουν μοναξιά και αποξένωση, σήμερα που το 28,1% των παιδιών στη χώρα μας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, σήμερα περισσότερο από ποτέ οφείλουμε να προστατεύσουμε το παιδί.
Να δημιουργήσουμε ένα δίχτυ προστασίας και το αίσθημα ασφάλειας.
Κανένα παιδί δεν πρέπει να βιώνει φόβο και ανασφάλεια που μπορεί να το οδηγήσει να απομακρυνθεί από το οικογενειακό ή το οικείο περιβάλλον του. Ένα παιδί που βρίσκεται μακριά από τους οικείους του είναι πάντα ένα παιδί σε κίνδυνο.
Σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο για τις εξαφανίσεις παιδιών, το βασικό προφίλ του εξαφανισμένου παιδιού στην Ελλάδα σήμερα, είναι κορίτσι εφηβικής ηλικίας και ελληνικής καταγωγής.
Εξαιρετικά σημαντικές οι υπηρεσίες, οι πρωτοβουλίες και οι καλές πρακτικές του εξωτερικού στην αντιμετώπιση εξαφανίσεων ανηλίκων, ακόμη πιο σημαντικές όμως είναι οι πρωτοβουλίες που πρέπει να ληφθούν από την Πολιτεία για την πρόληψη του φαινομένου.
Η ενημέρωση και η στήριξη του παιδιού και της οικογένειας είναι εξαιρετικά κρίσιμα.
Διαπαιδαγώγηση και εκπαίδευση με τη μόνιμη παρουσία ψυχολόγων στα σχολεία από την προνηπιακή ακόμη ηλικία.
Επαρκώς στελεχωμένες δομές με εξειδικευμένο προσωπικό για τη στήριξη της οικογένειας και του παιδιού με παιδοψυχολόγους, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς.
Στήριξη, αποκατάσταση και ένταξη του παιδιού στην κοινωνία και στο οικείο περιβάλλον του σε περιπτώσεις κακοποίησης, σωματικής ή σεξουαλικής ή ψυχολογικής.
Δίχτυ προστασίας της σωματικής και ψυχικής υγείας του κάθε παιδιού και ουσιαστική αντιμετώπιση των φαινομένων bullying και βίαιων επεισοδίων μεταξύ ανηλίκων.
Παιδαγωγική και κοινωνική στήριξη των παιδιών με αυξημένες ανάγκες, προαγωγή της αλληλεγγύης και συμπερίληψης.
Τα δικαιώματα και η προστασία του παιδιού είναι για εμάς αδιαπραγμάτευτα.
Κανένα παιδί να μη νιώθει μοναξιά και φόβο που μπορεί να το οδηγήσει μακριά από το οικείο περιβάλλον του.
Καλούμε την κυβέρνηση να χαράξει ένα ολοκληρωμένο θεσμικό πλαίσιο προστασίας του παιδιου και της οικογένειας αντί να αρκείται σε επικοινωνιακού χαρακτήρα ρυθμίσεις όπως έκανε με τον πρόσφατο νόμο του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας υποβαθμίζοντας πλήρως την προστασία του παιδιού
Στη μεγάλη εθνική πρόκληση του δημογραφικού αναφέρθηκε η τομεάρχης Κοινωνικής Συνοχής και Πρόνοιας και βουλεύτρια ‘Α Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κατερίνα Νοτοπούλου μιλώντας στο συνέδριο για το δημογραφικό.
Σχολιάζοντας τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού σχετικά με την αντιμετώπιση του ζητήματος, η τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισε την ειδοποιό διαφορά στην αντιμετώπιση της εθνικής αυτής πρόκλησης από τη ΝΔ και από τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού η κυβέρνηση αρκείται σε ανεπαρκείς και περιορισμένες πολιτικές, ενώ το Δημογραφικό είναι ένα πολυσύνθετο και πολυεπίπεδο ζήτημα που απαιτεί οριζόντιες πολιτικές σε όλους τους τομείς.
Επεσήμανε ότι ενώ υπάρχει εδώ και χρόνια η σχετική έκθεση της διακομματικής επιτροπής, η κυβέρνηση δεν την αξιοποίησε και δεν συζήτησε το θέμα στη Βουλή, δε θέλησε ευρεία συμμετοχή στη συζήτηση για μια τέτοια εθνική κρίση.
Ξεκαθάρισε, πως κάθε πραγματικό μέτρο που ωφελεί την ελληνική οικογένεια και το παιδί, είναι θετικό όμως βλέπουμε ότι η κυβέρνηση της ΝΔ περιορίζεται σε προτάσεις ενός Υπουργείου και σε μια πολιτική επιδοματικού χαρακτήρα, την ώρα που θα έπρεπε να υπάρχει ένας συνολικός σχεδιασμός που θα εμπλέκει όλους τους τομείς με την πολιτική στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Εργασία, στο Περιβάλλον, στην Πρόνοια, αλλά και όχι μόνο με αυτές.
Πρόγραμμα «Σπίτι Μου» : η κυβέρνηση λειτουργεί σαν front office τράπεζας
Η Κατερίνα Νοτοπούλου μίλησε για τα πολυδιαφημισμένα από την κυβέρνηση της ΝΔ προγράμματα για τη Στέγη τα οποία έχουν αποτύχει στην πράξη. Τα χαρακτήρισε ελλιπή, δήλωσε πως 3 στους 4 νέους έμειναν εκτός προγραμμάτων ενώ στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν πρόκειται για κοινωνική πολιτική για τη στέγη αλλά για δάνεια για τα οποία μάλιστα η κυβέρνηση λειτουργεί σαν front office τράπεζας. Αποτυχημένο εκ του αποτελέσματος έκρινε και το πρόγραμμα Ανακαινίζω Νοικιάζω καθώς επιδοτεί εργασίες ανακαίνισης κλειστών σπιτιών με το ποσό των 4.000€ - για κόστος ανακαίνισης έως 10.000€, με στόχο να «ανοίξουν» 12.500 κλειστά ακίνητα την ώρα που ο αριθμός των κλειστών ακινήτων υπολογίζεται σε πάνω από 800.000!
Και όλα αυτά, την ώρα που το 85% των νέων ζει ακόμη στο παιδικό δωμάτιο καθώς το κόστος της στέγης λειτουργεί αποτρεπτικά τοσο για να ζήσει ένας νέος μόνος του, όσο και για να δημιουργήσει οικογένεια.
Η κυβέρνηση δε μπορεί να μιλάει για περιφερειακή πολιτική και αποκέντρωση όταν καταρρέουν, ή συρρικνώνονται βασικές κοινωνικές υποδομές, όπως νοσοκομεία, Πανεπιστήμια και σχολεία τόνισε.
Ήδη χαρτογραφήσαμε κάποια απο τα βασικά ερωτήματα που καλούμαστε να απαντήσουμε σχετικά με τη χάραξη πολιτικής για το δημογραφικό:
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι αρκετά διαφορετικές στους πολιτικούς χώρους.
Για την επίτευξη εθνικής συναίνεσης για ένα τόσο κρίσιμο εθνικό ζήτημα απαιτούνται προϋποθέσεις δήλωσε η Κατερίνα Νοτοπούλου, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για πολιτική βούληση, για πραγματική συμμετοχή των κομμάτων, αλλά και την ανατροφοδότηση του συνεχούς διαλόγου βάσει επιστημονικών στοιχείων.
Δήλωσε ακόμη, πως η κυβέρνηση της ΝΔ δεν λαμβάνει ουσιαστικά μέτρα για την αναστροφή του brain drain ενώ ακόμα και σήμερα ωθεί με την πολιτική της νέους επιστήμονες προς τη μετανάστευση.
Για τη δημιουργία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για τη φροντίδα ενός παιδιού απαιτείται ένας ευρύς σχεδιασμός με την οικοδόμηση ενός ισχυρού Κοινωνικού Κράτους Πρόνοιας, ισχυρό ΕΣΥ, Ποιοτική Δημόσια Παιδεία, επαρκείς κοινωνικές και προνοιακές δομές, με πολιτικές στέγης.
Αλλαγή παγιωμένων αντιλήψεων γύρω από την οικογένεια, υποστήριξη των νέων μορφών οικογένειας, καθώς παρά το νόμο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών δεν προστατεύθηκε η τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, ούτε στηρίζεται επαρκώς η μονογονεϊκή οικογένεια.
Χρειάζονται πολιτικές για την ένταξη των ενηλίκων που βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία αλλά εκτός αγοράς εργασίας και ειδικά των γυναικών, στον εργασιακό βίο αφού στην Ελλάδα καταγράφεται η μεγαλύτερη έμφυλη ανισότητα στον εργασιακό χώρο με τη χώρα μας να βρίσκεται σε μια από τις χειρότερες θέσεις στην ΕΕ στην απασχόληση των γυναικών.
Αναφερόμενη σε παραδείγματα ευρωπαϊκών χωρών, η τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ανέφερε πως είναι διαφορετικό να έχεις δείκτη γονιμότητας 1,3 παιδιά και διαφορετικό να έχεις 1,9.
«Εδώ συγκρούονται δυο μοντέλα. Το ένα συντηρητικό νεοφιλελεύθερο αποδυναμώνει κρατικές δομές χωρίς να αξιοποιεί πραγματικά και την ιδιωτική πρωτοβουλία, τη χρησιμοποιεί κυρίως ως άλλοθι. Και από την άλλη ένα προοδευτικό μοντέλο για ισχυρό κοινωνικό κράτος για στήριξη των πολιτών έτσι ώστε να είναι ενεργοί και παραγωγικοί και να στηρίξουν την υπόλοιπη κοινωνία».
