Στη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουν οι Έλληνες πολίτες με την ακρίβεια στα ύψη και το κόστος στέγασης στο οποίο δεν μπορεί πλέον να αντεπεξέλθει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αναφέρθηκε μιλώντας σε εκδήλωση που διοργάνωσε η ΟΜ Κορδελιού Ευόσμου, η βουλεύτρια Α’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τομεάρχης Κοινωνικής Συνοχής και Πρόνοιας Κατερίνα Νοτοπούλου.
Η εκδήλωση που εντάσσεται στην προσυνεδριακή διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ άνοιξε έναν ουσιαστικό διάλογο για ένα από τα πιο πιεστικά προβλήματα της εποχής μας: τη στεγαστική κρίση, δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία να ακουστούν οι μελετημένες προτάσεις του τμήματος Κοινωνικής Συνοχής και Πρόνοιας για την αντιμετώπισή της.
«Η στεγαστική κρίση δεν είναι απλώς μια οικονομική πραγματικότητα. Είναι μια βαθιά κοινωνική αδικία που διαπερνά τη ζωή ανθρώπων κάθε ηλικίας, σε κάθε γωνιά της χώρας — και όχι μόνο των ευάλωτων» δήλωσε η τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και αφηγήθηκε δεκάδες ιστορίες ανθρώπων πίσω από τους αριθμούς, που η καθημερινότητά τους έχει γίνει αβίωτη και αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στα έξοδα στέγης.
Νέοι άνθρωποι που κοιμούνται ακόμη στο παιδικό τους δωμάτιο και δεν μπορούν να νοικιάσουν ούτε γκαρσονιέρα, οικογένειες που ξοδεύουν σχεδόν όλο τους το εισόδημα για ένα ενοίκιο, φοιτητές που αναγκάζονται να ξαναδώσουν εξετάσεις για να σπουδάσουν κοντά στο σπίτι τους, ηλικιωμένους και ΑμεΑ που βιώνουν εξώσεις, εργαζόμενους που κοιμούνται στο αυτοκίνητο ειδικά σε τουριστικές περιοχές καθώς είναι αδύνατο είτε να βρουν κατάλυμα είτε να μπορέσουν να πληρώσουν τα υψηλά ενοίκια.
Στην Ελλάδα της κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη,
Το 35,5% του διαθέσιμου εισοδήματος των ελληνικών νοικοκυριών πηγαίνει στα έξοδα στέγασης — υπερδιπλάσιο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (19,2%).
Το 28,9% των πολιτών δαπανά πάνω από το 40% του εισοδήματός του μόνο για τη στέγη — ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη το ποσοστό αυτό είναι μόλις 8,2%.
Το 80,5% των νέων 16-29 ετών ζουν με τους γονείς τους — έναντι 68,5% ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Το 47,3% των ελληνικών νοικοκυριών αδυνατεί να πληρώσει έγκαιρα στεγαστικές υποχρεώσεις — έναντι μόλις 9,2% στην Ε.Ε.
Τα ενοίκια αυξήθηκαν στην Ελλάδα το 2025 κατά 10,8% — τριπλάσια αύξηση από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (3,25%).
Οι τιμές πώλησης διαμερισμάτων στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 9,3% μόνο μέσα στο 2024 και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση της ΝΔ είναι απρόθυμη να ρυθμίσει την αγορά στέγης καθώς δεν θέλει να συγκρουστεί με τα συμφέροντα που κερδίζουν από την κρίση.
«Έχει διαλέξει πλευρά: Με τις τράπεζες, τα funds, τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Και απέναντι: οι ενοικιαστές, οι νέοι, οι εργαζόμενοι, οι οικογένειες που παλεύουν για μια στέγη. Για τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, η στέγη δεν είναι ατομικό ζήτημα. Είναι θεμελιώδες κοινωνικό δικαίωμα. Και αυτό το δικαίωμα οφείλει να το εγγυάται το κράτος — όχι να το εγκαταλείπει στην αγορά και στα κοράκια των funds» δήλωσε η Κατερίνα Νοτοπούλου.
Ο Τομέας Πρόνοιας και Κοινωνικής Συνοχής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει επεξεργαστεί ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο παρεμβάσεων, ένα συνεκτικό, ρεαλιστικό, προοδευτικό σχέδιο — που απαντά με σοβαρότητα, αλλά και με τόλμη στην κρίση στέγης σε αντίθεση με τα προγράμματα δήθεν στήριξης της κυβέρνησης όπως το «Σπίτι Μου», το φοιτητικό επίδομα, ή το επίδομα στέγασης που εξήγγειλε αύξηση τον Σεπτέμβριο και μέχρι σήμερα δεν έχει υλοποιηθεί, ή τη χαμένη ευκαιρία του Ταμείου Ανάκαμψης.
Την ίδια ώρα στην Ευρώπη, λαμβάνονται γενναία μέτρα.
η Ισπανία διέθεσε 1 δισ. ευρώ για 20.000 κοινωνικές κατοικίες,
η Πορτογαλία 2,7 δισ. για 26.000,
και η Ιταλία 1 δισ. για 10.000,
η Ελλάδα έβαλε… 1,3 εκατομμύρια ευρώ για 100 διαμερίσματα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
Η Κατερίνα Νοτοπούλου κατέθεσε προτάσεις για ακόμη πιο εξειδικευμένα μέτρα, ενώ πρόσφατα κατέθεσε προτάσεις στις Βρυξέλλες στις εργασίες της Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων της Ε.Ε.
Το εθνικό στεγαστικό σχέδιο που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει στόχο να διασφαλίσει ότι κάθε πολίτης έχει πρόσβαση σε ποιοτική και προσιτή κατοικία. Το σχέδιο βασίζεται στους παρακάτω άξονες:
1.Προστασία Α΄ κατοικίας, υποστήριξη ιδιοκατοίκησης και προσιτότητας στη στέγη.
2.Αντιμετώπιση αστεγίας και παροχή κοινωνικής κατοικίας, ώστε κανείς να μη μείνει χωρίς στέγη και αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης.
3.Αύξηση της προσφοράς κατοικιών.
4.Αξιοποίηση ανενεργούς κατοικίας και αποδοτική χρήση υφιστάμενων κατοικιών.
Προτείνονται ,Θεσμικές παρεμβάσεις και διοικητικά εργαλεία, Προστασία πρώτης κατοικίας και ρύθμιση οφειλών, Δημιουργία αποθέματος κοινωνικής κατοικίας, αποκέντρωση και ενίσχυση του δημογραφικού, ρύθμιση της αγοράς στέγης και των ενοικίων.
«Στο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουμε βαθιά ότι το σπίτι είναι δικαίωμα. Και γι’ αυτό δίνουμε πολιτική μάχη για να το κατοχυρώσουμε με πράξεις».
Η Διεθνής Ημέρα Οικογένειας, θεσμοθετημένη από τον ΟΗΕ το 1993, μας υπενθυμίζει τη σημασία της οικογένειας ως βασικού θεσμού κοινωνικής συνοχής – σε όλες τις μορφές της.
Στην Ελλάδα του 2025, η οικογένεια δοκιμάζεται. Η ακρίβεια, το υψηλό κόστος ζωής και η στεγαστική κρίση περιορίζουν τη δυνατότητα των νέων να κάνουν οικογένεια. Η καθημερινότητα των οικογενειών επιβαρύνεται από ελλείψεις σε πρόσβαση σε ΚΔΑΠ, συγχωνεύσεις σχολικών τμημάτων, ανεπαρκή σχολικά γεύματα, ανύπαρκτη κοινωνική κατοικία και ένα περιβάλλον αυξανόμενης επισφάλειας.
Σήμερα που η ελληνική οικογένεια γονατίζει υπό το βάρος της ακρίβειας και της μείωσης εισοδήματος, η ουσιαστική στήριξή της ως κύτταρο της κοινωνικής και ατομικής εξέλιξης, είναι πιο σημαντική από ποτέ.
Την ίδια στιγμή, το δημογραφικό αποτελεί μια εθνική πρόκληση και δεν πρόκειται απλώς για στατιστικές και αριθμούς. Πρωτίστως αποτελεί τον καθρέφτη της κοινωνίας, των προσδοκιών μας και της ελπίδας για το αύριο.
Δυστυχώς, η οικογένεια σήμερα πλήττεται από τις πολιτικές της κυβέρνησης της ΝΔ που εξαντλείται σε επιδοματικές εξαγγελίες και επικοινωνιακά τεχνάσματα. Δεν φτάνει η σύσταση Υπουργείου αν δεν συνοδεύεται από σχέδιο, πόρους και ουσιαστικές παρεμβάσεις.
Εμείς προτάσσουμε ένα ισχυρό δημόσιο σύστημα στήριξης:
Η στήριξη της οικογένειας δεν είναι ευχολόγιο. Είναι κοινωνικό χρέος και πολιτική προτεραιότητα.
Ακόμη μια άγρια συμπλοκή ανηλίκων αυτή τη φορά μάλιστα σε προαύλιο σχολείου στη Θεσσαλονίκη, προκαλεί θλίψη και ανησυχία.
Η διαρκώς αυξανόμενη βία των ανηλίκων είναι ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και διαρκώς κλιμακώνεται.
Έχουμε τονίσει επανειλημμένα την προχειρότητα με την οποία η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα σοβαρά ζητήματα των νέων και των παιδιών.
Μόλις πριν από λίγες ημέρες ο πρωθυπουργός παρουσίασε την Εθνική Στρατηγική για την Πρόληψη και Αντιμετώπιση της Βίας και Παραβατικότητας των Ανηλίκων. Ένα σχέδιο που από την πρώτη στιγμή σχολιάσαμε οτι έρχεται με μεγάλη καθυστέρηση και με ακόμη μεγαλύτερες ελλείψεις. Σε μια κοινωνία που πληγώνεται καθημερινά από φαινόμενα βίας μεταξύ ανηλίκων, η ανάγκη για ένα συνεκτικό, προληπτικό και ολιστικό πλαίσιο παρέμβασης είναι επιτακτική. Δυστυχώς, η στρατηγική που παρουσιάστηκε όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται σε αυτή την ανάγκη, αλλά κινδυνεύει να αποτελέσει ακόμη ένα κενό αφήγημα.
Η αποτυχία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τη βία ανηλίκων μέσα και έξω από τα σχολεία, καθώς και τους κινδύνους που κρύβονται για τα νέα παιδιά, δεν αντιμετωπίζεται με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα.
Χωρίς την αντιμετώπιση των οξυμένων κοινωνικών προβλημάτων η βία και η επιθετικότητα θα αυξάνονται.
Η φτωχοποίηση, η ανεργία, η ενδοοικογενειακή βία και η έλλειψη προοπτικής δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που μπορεί να εκδηλωθεί με βία στους πιο ευάλωτους: στα παιδιά.
Απαιτούνται επιπλέον άμεσα ουσιαστικά μέτρα που ξεκινούν από το σχολείο, από τη στήριξη της οικογένειας και του παιδιού, από επαρκώς στελεχωμένες κοινωνικές υπηρεσίες και κοινωνικές δομές.
Να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό που γεννιέται από αυτήν, να προσφέρουμε ως Πολιτεία και ως Κοινωνια στα παιδιά μας, ένα πλέγμα ασφάλειας, πρότυπα, δομές, στήριξη, νοιάξιμο και φροντίδα.
Στο Φεστιβάλ Αναπηρίας του Δήμου Θεσσαλονίκης
Συναντήσαμε ανθρώπους με θέληση, υπομονή και δύναμη, που με το καθημερινό τους παράδειγμα δίνουν σε όλους μας δύναμη να συνεχίζουμε και αποδεικνύουν πως μπορούν να τα καταφέρουν όλα.
Δεν μπορούμε όμως να τα αφήνουμε όλα στη δύναμη της ψυχής τους, ουτε στη θέληση ή την οικογένεια.
Απαιτούνται πολιτικές και στοχευμένεςπρωτοβουλίες από την ελληνική Πολιτεία.
Μιλήσαμε με γονείς παιδιών ΑμεΑ που η μεγαλύτερη αγωνία τους είναι τι θα γίνουν τα παιδιά τους όταν αυτοί δεν θα είναι πια εδώ να τα φροντίζουν.
Μητέρες που δεν μπορούν να εργαστούν εκτός σπιτιού.
Η εργασία αυτών των γονέων, με ανάπηρο παιδί, ξεπερνά σε διάρκεια, πολύ συχνά και τα χρόνια που απαιτεί ο νόμος για την συνταξιοδότηση γενικά.
Η Πολιτεία, πρέπει να αναγνωρίσει την εργασία αυτή και να τολμήσει μία γενναία μεταρρύθμιση.Εδώ και πολλούς μήνες κατέθεσα αίτημα, τόσο σε σχετικές συζητήσεις της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής, όσο και σεσυζήτηση στην Ολομέλεια, για σύγκληση της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής με θέμα τη στήριξη γονέων ατόμων με αναπηρία, την παροχή μισθού και ενσήμου για αξιοπρεπή διαβίωση.Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για μια κοινωνία πραγματικά δίκαιη και συμπεριληπτική, όπου η αναπηρία δεν θα σημαίνει αποκλεισμό, αλλά ισότιμη συμμετοχή και ευκαιρίες για όλους.
Όραμά μας στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι η ανασύσταση ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους και γι’αυτό θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε καθημερινά.
«Η δημογραφική πρόκληση δεν συνδέεται μόνο με τις στατιστικές και αριθμούς. Συνδέεται με ανασφαλείς εργαζόμενους, με νέα ζευγάρια χωρίς σπίτι» παραδέχτηκε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, την ώρα που η πολιτική που ασκεί εδώ και 6 χρόνια γεμίζει ανασφάλεια τους εργαζόμενους, στερεί ευκαιρίες από τους νέους, φτωχοποιεί την ελληνική κοινωνία, ενώ η απόκτηση στέγης ειδικά για τους νεότερους έχει γίνει άπιαστο όνειρο.
Aκούγοντας κανείς τον Πρωθυπουργό είναι σαν να μην είναι αυτός που κυβερνά.
Είναι όμως η πολιτική της κυβέρνησής του που αυξάνει τη φτώχεια στην Ελλάδα.
Είναι η πολιτική της κυβέρνησής του που οι Έλληνες δαπανούν το υψηλότερο ποσοστό σε όλη την ΕΕ για έξοδα στέγασης – περίπου το 40% του διαθέσιμου εισοδήματος.
Είναι η πολιτική της κυβέρνησής του που οδηγεί σε διαρκείς αυξήσεις των ενοικίων, των δανείων, των λογαριασμών.
Είναι η πολιτική της κυβέρνησής του, που η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων είναι η προτελευταία στην ΕΕ και είναι η ίδια πολιτική που ευθύνεται για τους νέους που αναγκάζονται να επιστρέψουν στο πατρικό τους, να μην τολμούν να ονειρευτούν να κάνουν οικογένεια, που συμπολίτες μας χάνουν τα σπίτια τους καθώς δεν προστατεύεται η πρώτη κατοικία, που τα προγράμματα δήθεν στήριξης αφορούν πολύ λίγους σε σχέση με τις αυξημένες ανάγκες στέγασης.
Δεν αρκεί η παραδοχή του προβλήματος, ούτε οι επικοινωνιακές καμπάνιες εύκολου εντυπωσιασμού. Η αντιμετώπιση του Δημογραφικού δεν προσφέρεται για μικροκομματική εκμετάλλευση και για επικοινωνιακή διαχείριση.
Απαιτείται εθνικός διάλογος με συμμετοχή όλων των πολιτικών, κοινωνικών και παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, της Αυτοδιοίκησης και της κοινωνίας των πολιτών σε αντίθεση με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση της ΝΔ που επιτίθεται στην κοινωνία, γυρίζει την πλάτη στους πολίτες (και κλείνει επιδεικτικά την πόρτα ακόμη και στους τρίτεκνους , που παρά τις διαρκείς προσπάθειές τους από το 2019 να συναντήσουν τον Πρωθυπουργό και αρμόδιους υπουργούς δεν βρίσκουν καμία ανταπόκριση) αλλά κατά τα άλλα… νοιάζονται για το δημογραφικό.
Ο κ. Μητσοτάκης κυβερνά 6 χρόνια.
Απαιτείται επιτέλους ένα μακρόπνοο, συνεκτικό σχέδιο με οριζόντιες πολιτικές σε όλους τους τομείς.
Με ουσιαστική στήριξη των πολιτών, των νέων, της οικογένειας, με ένα υποστηρικτικό περιβάλλον για τις νέες μητέρες και τα ίδια τα παιδιά. Με ενίσχυση του εισοδήματος των πολιτών , επίλυση του προβλήματος εύρεσης οικονομικά προσιτής και αξιοπρεπούς στέγης , με άμεση θέσπιση μέτρων ενίσχυσης των πιο ευάλωτων συμπολιτών μας.
