Συνάντηση με εκπροσώπους του Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζομένων Κέντρων Κοινότητας και των Παρακολουθημάτων τους (ΠΑΝ.Σ.Ε.ΚΚ)  είχαν ο γραμματέας της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Διονύσης Καλαματιανός και  η τομεάρχης Κοινωνικής Συνοχής και Πρόνοιας Κατερίνα Νοτοπούλου.

Στη συνάντηση τέθηκαν τα σοβαρά προβλήματα και οι διακρίσεις που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σε σειρά εργασιακών ζητημάτων, όπως για παράδειγμα η λειτουργία και τα προβλήματα που υπάρχουν στα Κέντρα  Ένταξης Μεταναστών και των παραρτημάτων Ρομά, επιδόματα Οργανισμού Προνοιακών Επιδομάτων και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΟΠΕΚΑ), άσκηση κοινωνικής πολιτικής και ένταξη των Κέντρων Κοινότητας σε αυτήν.

Η τομεάρχης Κοινωνικής Συνοχής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ενημέρωσε τους εκπροσώπους των εργαζομένων για τις πρωτοβουλίες που έχει λάβει σε κοινοβουλευτικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για τη βελτίωση των εργασιακών ζητημάτων που αντιμετωπίζουν, όπως η ανάδειξη του σημαντικού ελλείμματος που παρατηρείται στο θεσμικό πλαίσιο ώστε οι συμβασιούχοι ΙΔΟΧ εργαζόμενοι στις Κοινωνικές Δομές που απασχολούνται στο πλαίσιο συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων στους ΟΤΑ να απολαμβάνουν το ίδιο καθεστώς με τους μόνιμους συναδέλφους τους αναφορικά με τις αναρρωτικές άδειες λόγω ασθενείας που λαμβάνουν, θέμα το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει αναδείξει και με σχετική ερώτηση στη Βουλή.

Αντίστοιχα, για την χορήγηση επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας στους εργαζόμενους Υπνωτηρίων Αστέγων και Ανοιχτών Κέντρων Ημέρας Αστέγων.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προτεραιότητα αποτελεί η ασφάλεια και η αξιοπρέπεια των εργαζομένων στις δομές αυτές που προσφέρουν στις τοπικές κοινωνίες και στους πιο ευάλωτους συμπολίτες μας.  Είναι αναγκαίο να στελεχωθούν οι δομές με επαρκές προσωπικό τονίστηκε στη συνάντηση. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στηρίζουν το αίτημα των εργαζομένων για την εργασιακή αποκατάσταση του προσωπικού που προσφέρει υπηρεσίες στις δομές και το κοινωνικό σύνολο με ευσυνειδησία και  εργατικότητα παρά την ανασφάλεια που βιώνουν.

Όραμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τόνισαν ,είναι η ανασύσταση ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους

Δύο και πλέον χρόνια μετά την ψήφιση του ν. 5006/2022, με τον οποίο θεσπίστηκε το πρόγραμμα «Κοινωνική Αντιπαροχή» που φιλοδοξούσε να αξιοποιήσει την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου και να δημιουργήσει απόθεμα κοινωνικής στέγης, στο χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο παρουσιάστηκε εκ νέου νομοσχέδιο για την Κοινωνική Αντιπαροχή.

Σε αυτά τα δύο και πλέον χρόνια δεν πραγματοποιήθηκε κανένας διαγωνισμός ούτε προστέθηκε έστω και ένα διαμέρισμα κοινωνικής στέγης μέσω του εν λόγω προγράμματος, παρόλο που η κυβέρνηση με συνεχή δημοσιεύματα και διαρροές έκανε λόγο για 2.500 διαμερίσματα που επρόκειτο να διατεθούν ως προσιτή στέγη σε νέους ηλικίας έως 39 ετών, για 4.000 ή 5.000 ωφελούμενους, για δημιουργία ικανού αποθέματος κοινωνικής στέγης, για διεθνή διαγωνισμό που όλο αναγγέλλονταν και τελικά ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε.

Υπενθυμίζεται ότι το εν λόγω πρόγραμμα προέβλεπε ότι σημαντικό ποσοστό, της τάξης 40%-70% των διαμερισμάτων που θα προκύπτουν από τη σύμπραξη με ιδιώτη κατασκευαστή θα δίνεται στον ιδιώτη κατασκευαστή για μίσθωση με κανονικό ενοίκιο και τα υπόλοιπα θα μισθώνονται με μειωμένο, κοινωνικό ενοίκιο.

Στο μεταξύ η αύξηση στα ενοίκια την τελευταία πενταετία ξεπερνά το 50% ενώ τα τελευταία 7 χρόνια η σωρευτική αύξηση στις τιμές των ακινήτων είναι της τάξης του 66,4%.

Το 28,5% των Ελλήνων δαπανά περισσότερο από το 40% του διαθέσιμου εισοδήματός του για τη στέγη (Μ.Ο. ΕΕ 8,8), οι Έλληνες ξοδεύουν το 35,2% του εισοδήματός τους για στέγαση (Μ.Ο. ΕΕ 19,7%), τα μονοπρόσωπα νοικοκυριά (δηλαδή κατά τεκμήριο νέοι) δαπανούν το 50,4% του διαθέσιμου εισοδήματός τους για την κάλυψη των αναγκών στέγασης (Μ.Ο. Ε.Ε. 30,7%) ενώ μία τετραμελής οικογένεια το 35,5% (Μ.Ο. Ε.Ε. 17%) και το 47,3% παρουσιάζει δυσκολίες στην πληρωμή των στεγαστικών τους υποχρεώσεων (ενοίκιο, δόση δανείου, λογαριασμοί ΔΕΚΟ, θέρμανσης κλπ) (Μ.Ο. Ε.Ε 9,3%).

Η κυβέρνηση επιχειρεί με αποτυχημένα προγράμματα όπως το «Ανακαινίζω Νοικιάζω», με προγράμματα που παραδίδουν στις τράπεζες πόρους του δημοσίου όπως το «Σπίτι μου» ή τάζοντας από τον Αύγουστο αύξηση στο Επίδομα Στέγασης -που μέχρι στιγμής δεν την έχει δώσει- να αντιμετωπίσει την οξυμένη στεγαστική κρίση. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση εξαγγέλλει προγράμματα προκειμένου να μπορεί να αντιπαρέρχεται στον δημόσιο διάλογο την κοινωνική πίεση και δυσαρέσκεια εξαιτίας του υπερβολικά μεγάλου στεγαστικού κόστους, μέτρα τα οποία είναι σπασμωδικά και εξυπηρετούν συμφέροντα κυρίως τραπεζών και εταιρειών και όχι των πολιτών που πλήττονται από τη στεγαστική κρίση.

Την ίδια στιγμή όχι μόνο αρνείται να πάρει μέτρα για την προστασία της πρώτης κατοικίας, αλλά δε διστάζει να στείλει αστυνομική συνδρομή ακόμη και σε εξώσεις από σπίτια όπου κατοικούν ΑμεΑ.

Η στεγαστική κρίση απαιτεί μια ολοκληρωμένη, συγκροτημένη στεγαστική πολιτική.

Με τη δημιουργία διοικητικών δομών και εργαλείων για τη χάραξη, τον σχεδιασμό και την υλοποίηση στεγαστικής πολιτικής. 

Απαιτεί θεσμικές παρεμβάσεις, γενναία χρηματοδότηση, προγράμματα και μέτρα ρύθμισης της αγοράς στέγης, δημιουργία ικανού αποθέματος κοινωνικής στέγης, επιδόματα, ενίσχυση και στήριξη των ευάλωτων συμπολιτών μας.

Αγωνιζόμαστε για ίσες ευκαιρίες, συμπερίληψη, ορατότητα, αξιοπρέπεια.

Προωθούμε συμπεριληπτικές πολιτικές, χτίζουμε Μαζί ισχυρό Κοινωνικό Κράτος

Η Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας είναι ημέρα δράσης αλλά και περισυλλογής.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για μια συμπεριληπτική και δίκαιη κοινωνία αν όλοι οι συνάνθρωποί μας δεν έχουν ίσα δικαιώματα, ίσες ευκαιρίες, ισότιμη πρόσβαση.

Η συμπερίληψη, η ορατότητα, η ευαισθητοποίηση δεν είναι αφηρημένες έννοιες. 

Η Πολιτεία οφείλει να εγγυηθεί για τους συμπολίτες μας με αναπηρία, ισότητα, αλληλεγγύη, αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, καθολική συμπερίληψη στη σφαίρα της κοινωνικής οικονομικής παραγωγικής μορφωτικής και πολιτιστικής δραστηριότητας.

Σήμερα η πραγματικότητα για τους συμπολίτες μας με αναπηρία είναι σκληρή. 

Το Κοινωνικό Κράτος απουσιάζει, η κυβέρνηση αδιαφορεί, η κοινωνία συμβιβάζεται με την ανισότητα. 

Ας αναρωτηθούμε. 

Κάνουμε όσα οφείλουμε για τους συμπολίτες μας με αναπηρία; Και ας αναλάβουμε δράση.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ένας στους έξι πολίτες στην ΕΕ αντιμετωπίζει κάποιο είδος αναπηρίας ενώ στη χώρα μας παρότι δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία, υπολογίζονται σε περίπου 1 εκατομμύριο. 

Δυστυχώς, τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η αναπηρία, η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός πάνε μαζί. 

Σύμφωνα με τη Eurostat η Ελλάδα και η Βουλγαρία, είναι οι δύο χώρες της ΕΕ με το υψηλότερο ποσοστό ατόμων με αναπηρία που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.  

23,5% είναι οι ανεκπλήρωτες ανάγκες για τη διεξαγωγή ιατρικών εξετάσεων όταν ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι στο 4%.

9 στους 10 συμπολίτες μας (ποσοστό 91,4%) με μερική ή σοβαρή αναπηρία στην Ελλάδα δυσκολεύονται να βγάλουν το μήνα την ώρα που ο μέσος όρος στις χώρες της ΕΕ είναι στο 53,5%.

Παρά τις μεγαλοστομίες της κυβέρνησης της ΝΔ, η πραγματικότητα αποδεικνύει πως οι ανάγκες των ανάπηρων συμπολιτών μας δεν είναι στις προτεραιότητές της. 

Τα μέτρα που λαμβάνονται είναι αποσπασματικά ενώ ακόμη και για το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα του «Προσωπικού Βοηθού» διαψεύστηκαν οι υψηλές προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ καθώς αφορά πολύ μικρό αριθμό σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες.

Τα επιδόματα φτώχειας δεν αρκούν ούτε για τα βασικά. 

Οι αποσπασματικές κινήσεις, οι επιδοματικές πολιτικές πείνας δεν λύνουν τα πολλά προβλήματα των συμπολιτών μας με αναπηρία ορατή ή αόρατη.

Διεκδικούμε ελεύθερη πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου φροντίδα υγείας όλων, με την αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και τη στήριξη των ΑμεΑ και των οικογενειών τους σε όλα τα δυνατά επίπεδα: ως προς την εκπαίδευση, την φροντίδα και την αποκατάσταση, την κοινωνική και επαγγελματική, την παροχή ίσων ευκαιριών και την καταπολέμηση των διακρίσεων. Σεβασμό για τις εξελισσόμενες δυνατότητες των παιδιών με αναπηρίες και σεβασμό για το δικαίωμα των παιδιών με αναπηρίες να διαφυλάξουν την ταυτότητά τους.

Στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε  μέχρι να αρθούν οι ανισότητες που βιώνουν οι συμπολίτες μας με αναπηρία και να διασφαλίσουμε αξιοπρεπή και ανεξάρτητη διαβίωση. Μαζί με το αναπηρικό κίνημα με σεβασμό στον Άνθρωπο.

Υπενθυμίζουμε στην Υπουργό Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας κ. Ζαχαράκη ότι:

Η Ελλάδα εξακολουθεί να καταγράφει ντροπιαστικές πρωτιές με το 26,1% του πληθυσμού , δηλαδή 2,65 εκ. συμπολιτών μας να ζει σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, η χώρα μας κατατάσσεται στην 4η χειρότερη θέση Πανευρωπαϊκά όσον αφορά στο ποσοστό των πολιτών που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ενώ είναι 2η στην ευρωζώνη στην παιδική φτώχεια, με το 28,1% του παιδικού πληθυσμού να βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας-480.000 παιδιά φτωχά.

Την ίδια στιγμή, η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων καταλαμβάνει την προτελευταία θέση στην ΕΕ των 27, πάνω μόνο από τη Βουλγαρία ενώ η κυβέρνηση με το προσχέδιο προϋπολογισμού που κατέθεσε στη Βουλή ετοιμάζει νέα φοροεπιδρομή ύψους 2,5 δις ευρώ για να ροκανίσει ακόμη περισσότερο το εισόδημα του μέσου πολίτη.

Όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να ωραιοποιήσει την κατάσταση οι αριθμοί είναι αμείλικτοι.

Ενώ ο κ. Μητσοτάκης πανηγυρίζει για την πορεία της οικονομίας, τα δεδομένα της Eurostat για την αγοραστική δύναμη των πολιτών ανά περιφέρεια αποτυπώνουν την πραγματική εικόνα.

Οι Έλληνες ζουν -στην καλύτερη των περιπτώσεων- με το μισό της αγοραστικής δύναμης του μέσου Ευρωπαίου. Ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι πολίτες απολαμβάνουν τη σταθερή ανάπτυξη και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, στη χώρα μας βαθαίνει η καθήλωση των περιφερειών σε συνθήκες φτώχειας και υποανάπτυξης.

Σύμφωνα με τη Eurostat, η κατάταξη των 242 περιφερειών της ΕΕ σε αγοραστική δύναμη σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μ.ό. είναι αποκαλυπτική:

Β. Αιγαίο: 41% του ευρωπαϊκού μ.ό. (239η από τις 242 περιφέρειες της ΕΕ), Ήπειρος & Ανατ. Μακεδονία-Θράκη: 47% (233η & 234η θέση, αντίστοιχα), Δυτ.Ελλάδα: 49% (231η θέση), Θεσσαλία: 52% (226η θέση), Κεντρική Μακεδονία: 53% (225η θέση), Πελοπόννησος: 59% (210η θέση), Κρήτη: 56% (219η θέση).

Δεν πρόκειται για φυσικό φαινόμενο. Είναι οι πολιτικές Μητσοτάκη.

Στους 20 στρατηγικούς στόχους που αποτελούν τον ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων της ΕΕ η κυβέρνηση της ΝΔ έχει φέρει την Ελλάδα στην τελευταία κατάταξη. Από το 2019, δηλαδή στην περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ, οι κοινωνικές δαπάνες έχουν μειωθεί κατά 1,2% του ΑΕΠ δηλαδή κατά 2,7 δις.

Θα προτείναμε στην κ. Ζαχαράκη, αντί να εκδίδει ανακοινώσεις με αναφορά στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να ασχοληθεί με τη διοικητική συγκρότηση του υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, το οποίο 15 μήνες μετά την ίδρυσή του εξακολουθεί να αποτελεί «περιπέτεια εν εξελίξει», τη στελέχωσή του με ανθρώπινο δυναμικό και τη διάθεση διοικητικών και οικονομικών πόρων ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα όπως την τραγική κατάσταση που επικρατεί στα κέντρα κοινωνικής πρόνοιας με την υποστελέχωσή τους, το στεγαστικό και το δημογραφικό που απειλούν την κοινωνική συνοχή της χώρας.

Όλο το προηγούμενο διάστημα έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση των συνθηκών φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.

Εάν η κυβέρνηση ήθελε να αντιμετωπίσει τη φτώχεια θα προέβαινε σε γενναία αύξηση του ΕΕΕ από τον επιπλέον δημοσιονομικό χώρο που δημιουργείται από τα πλεονάσματα προκειμένου να υπάρξει  προσαρμογή του στο ύψος που βρίσκεται το κατώφλι της φτώχειας με βάση την ΕΛΣΤΑΤ και τις προϋποθέσεις SILC της Eurostat, έτσι ώστε περισσότεροι συμπολίτες μας να βγαίνουν από τις συνθήκες κοινωνικής ευαλωτότητας και ανέχειας.  

Για τους δικαιούχους του ΕΕΕ, να υπολογίζεται το πραγματικό τους εισόδημα και όχι το τεκμαρτό, επειδή με τον υπολογισμό του τεκμαρτού εισοδήματος ως κριτήριο για την απόδοση του ΕΕΕ, αποκλείονται συμπολίτες μας με μηδενικά πραγματικά εισοδήματα.

Καλούμε την  κυβέρνηση των λίγων και των ολιγοπωλίων να λάβει άμεσα μέτρα προστασίας των συμπολιτών μας που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.