Τα ετήσια στοιχεία της Eurostat για την αυξημένη δαπάνη στη στέγη, αποδεικνύουν την αποτυχία της των κυβερνητικών μέτρων για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης.

Μπορεί ο πρωθυπουργός να αρθρογραφεί από το Μαξίμου στο site της ΟΝΝΕΔ και να επαίρεται για τις κούφιες  προσπάθειες της κυβέρνησής του στην αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης, ωστόσο τα νέα επικαιροποιημένα στοιχεία της Eurostat τον διαψεύδουν κατηγορηματικά.

Το 2024 η Ελλάδα διατηρεί τη θλιβερή πρωτιά στα έξοδα στέγασης με το 35,5% του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών να κατευθύνεται σε αυτά (ενοίκιο, δόσεις δανείου, λογαριασμοί.

Ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι περίπου ο μισός (19,2%).

Το ποσοστό για την Ελλάδα καταγράφει αύξηση κατά 1,3% σε σχέση με το 2022 και κατά 0,3% σε σχέση με το 2023.

Το 2024 το 28,9% των Ελλήνων πολιτών δαπάνησε περισσότερο από το 40% του διαθέσιμου εισοδήματός τους για έξοδα στέγασης όταν το αντίστοιχο ποσοστό των ευρωπαίων που δέχονται αυτήν την επιβάρυνση είναι μόλις 8,2%%.

Το ποσοστό των Ελλήνων που δέχονται αυτήν την υπερβολική επιβάρυνση για τη στέγη αυξήθηκε από το 2022 κατά 2,2% και κατά 0,4% σε σχέση με το 2023.

Την ίδια στιγμή, στην ΕΕ καταγράφεται μείωση κατά 0,5% σε σχέση με το 2022 και μείωση κατά 0,6% σε σχέση με το 2023.

Πρακτικά μιλώντας, αν ίσχυε ότι ισχύει στην Ευρώπη, αν ίσχυε δηλαδή  το ευρωπαϊκό μέτρο, το 20,7% του ελληνικού πληθυσμού: 2 εκατομμύρια και πλέον συμπολιτών μας, θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στα έξοδα στέγασης.

Όμως στην Ελλάδα το ποσοστό του  πληθυσμού  που επιβαρύνεται υπερβολικά είναι υπερ τριπλάσιο του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

Στην  Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη οι πολίτες το 2024 είδαν για τρίτη συνεχή χρονιά να αυξάνονται τα έξοδα για το ενοίκιο, για το στεγαστικό δάνειο και τους λογαριασμούς σε σχέση με το εισόδημα τους,  ενώ ο μέσος όρος των ευρωπαίων πολιτών είδε το αντίστοιχο στεγαστικό κόστος να μειώνεται για τρεις χρονιές συνεχόμενα.

Έχουμε επισημάνει πολλές φορές ότι τα μέτρα της κυβέρνησης αφορούν μόνο για 10-15 χιλιάδες επιλέξιμους με κριτήρια των τραπεζών.

Πρόκειται όχι για στεγαστική πολιτική αλλα για επιδότηση  τόκων των τραπεζών.

Προτείνουμε ο Πρωθυπουργός, στα ευρωπαϊκά φόρα που πηγαίνει να πάρει σοβαρά μαθήματα ολοκληρωμένης στεγαστικής πολιτικής.

Σήμερα απαιτείται η δημιουργία άμεσα ικανού αποθέματος κοινωνικής κατοικίας αντίστοιχου με το  μέσο όρο της Ευρώπης, να διατεθούν  χιλιάδες νέες  κατοικίες με ελάχιστο ρυθμιζόμενο ενοίκιο , προστασία  Α΄ κατοικίας, ρύθμιση του ύψους των μισθωμάτων και έλεγχος της αγοράς στέγης, αξιοποίηση κλειστών ακινήτων, ρύθμιση της βραχυχρόνιας μίσθωσης και golden visa. Είναι ώρα να αποκτήσει η χώρα κοινωνική κατοικία μέσα από δημόσια στεγαστική πολιτική.