Κι επιτέλους! Η Πολιτεία, οφείλει να αναγνωρίσει τη «γυναικοκτονία» ως νομικό όρο. Ελάχιστη αναγνώριση για όλες εκείνες που λείπουν, που σκοτώθηκαν επειδή ήταν γυναίκες, από το χέρι του συντρόφου, του γιου, του συζύγου, του πατέρα τους. Να υπάρξει αναγνώριση για τις δολοφονημένες. Και εμείς, να μην αφήσουμε καμία μόνη όποια και αν είναι η αντιξοότητα που βιώνει.

Σας τρομάζει η εξέλιξη της πανδημίας με την αύξηση των κρουσμάτων και την εμφάνιση νέων μεταλλάξεων; 

Νιώθω συντριβή μπροστά στο μέγεθος της απώλειας. Με τρομάζει η αδιαφορία. Με τρομάζει η άρνηση της πραγματικότητας. Με συγκλονίζουν οι κραυγές απόγνωσης των υγειονομικών που δυο χρόνια τώρα με αυτοθυσία προσπαθούν να σώσουν ζωές. Ζούμε σε άγριους καιρούς. Η Θεσσαλονίκη πληρώνει βαρύ φόρο αίματος. 

Οι πολίτες βιώνουν ανασφάλεια κι απογοήτευση σε όλα τα επίπεδα. Ανασφάλεια εξαιτίας της πανδημίας, της ανεργίας, της ακρίβειας. Η καθημερινότητα έχει γίνει πραγματικά άγρια. Από την άλλη η κυβέρνηση αρνείται να δει την πραγματικότητα σε σχέση με την πανδημία αλλά και σε σχέση με τις ανάγκες των ανθρώπων.

Η κατάσταση είναι τραγική, θρηνούμε καθημερινά θύματα, η κατάσταση είναι εφιαλτική, το ΕΣΥ καταρρέει, οι γιατροί καταγγέλλουν ότι γίνεται επιλογή ασθενών με βάση την ηλικία και η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα.  Μόνο στοχοποιεί νέους και ηλικιωμένους και επενδύει στο διχασμό. Ας κάνουμε εμείς ότι μπορούμε, ενωμένοι σε αυτήν την κρίση: Να εμβολιαστούμε όλοι! Να το κάνουμε για εμάς και για τους ανθρώπους μας.  Να τηρούμε τα μέτρα αυτοπροστασίας, έχουμε κρίσιμους μήνες μπροστά μας.  

Ένα πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίσατε προκάλεσε μερική απώλεια της ακοής σας. Πως συνέβη; Τι αντίκτυπο είχε στην ψυχολογία σας; Πως είναι η ζωή σας σήμερα;

Α ναι, δεν είναι πολύ γνωστό το δικό μου ιατρικό θέμα. Πρόκειται για ένα σπάνιο αυτοάνοσο σύνδρομο τόσο επιθετικό που με έφερε με σοκαριστικό τρόπο αντιμέτωπη με όλα. Κυριολεκτικά χρειάστηκε να παλέψω για τη ζωή μου τους πρώτους μήνες. Και η επαναφορά σε μία ομαλότητα ήταν εξαιρετικά αβέβαια. Στη συνέχεια, σιγά σιγά έμαθα να υπάρχω με άλλο τρόπο. 

Ήταν εξαιρετικά δύσκολη και απαιτητική η προσπάθεια. Χρειάστηκα βοήθεια και υποστήριξη για να αποδεχτώ και να αγαπήσω τον καινούριο μου εαυτό με την αναπηρία, να πιστέψω πως μπορώ. 

Μετά από όλα αυτά που πέρασα το μόνο που έχει σημασία είναι να έχω γεμάτη την καρδιά μου και να είμαι χρήσιμη. Είμαι ευγνώμων γιατί έχω ανθρώπους δίπλα μου που με κράτησαν όρθια όταν λύγισα, που με στηρίζουν καθημερινά, που με εμπιστεύονται. 

Σας μιλώ ανοιχτά για το κομμάτι της αναπηρίας που έχω πια, για να ενθαρρύνω τους ανθρώπους που ξαφνικά ένα συμβάν από το πουθενά, τους τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια. Σήμερα έχω βαριά βαρηκοΐα, επικοινωνώ χρησιμοποιώντας ακουστικά βαρηκοΐας και βασίζομαι στη χειλοανάγνωση. Χρειάστηκε να μάθω να επικοινωνώ ξανά από την αρχή και χρειάζεται να καταβάλλω διαρκώς το μέγιστο της προσοχής μου. Καλά τώρα με τις μάσκες η κατάσταση είναι ακόμα πιο  δύσκολη!

Γενικά μιλώντας, είναι ένας κόσμος φτιαγμένος μόνο  για όσους ακούν κανονικά. Ευτυχώς η τεχνολογία βοηθά καταλυτικά στο να είσαι λειτουργικός. Και είναι ευθύνη της Πολιτείας να την καταστήσει προσβάσιμη σε όλους. Και η κοινωνία να δίνει ευκαιρίες και δυνατότητες. Η καθημερινότητα είναι κουραστική και δύσκολη είμαι όμως λειτουργική. Προχωράω. Αλλά μου λείπει η μουσική πολύ… τα τραγούδια…

Το πρόγραμμά σας λόγω των υποχρεώσεων σας είναι αρκετά φορτωμένο. Βρίσκεται χρόνο για τον εαυτό σας; Πως περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;

Στη ζωή κάθε γυναίκας, που καλείται να ανταποκριθεί σε πολλαπλούς ρόλους και αμείλικτες υποχρεώσεις, ο χρόνος ποτέ δεν είναι αρκετός. Καμιά φορά γίνομαι λάστιχο! Η καθημερινότητα είναι πραγματικά απαιτητική, το κινητό είναι προέκταση του εαυτού μου και το πρόγραμμα χαοτικό. Ευτυχώς οι νέοι άνθρωποι έχουμε ορμή και αντοχή!

Είμαι όμως στην πολιτική για να υπερασπίζομαι τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων. Και αυτές είναι προτεραιότητα, δεν είναι υποχρέωση. Με αυτήν την έννοια πιστεύω πολύ σε αυτό που κάνω. Γνωρίζω πως οι καιροί είναι σκληροί και δε θα μπορούσα παρά να είμαι εκεί, στην αγωνία των ανθρώπων. 

Προσπαθώ να ξεκλέβω χρόνο να συναντώ τους δικούς μου ανθρώπους, που μου λείπουν πραγματικά πολύ.  Μια βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης, μια στάση στα στέκια της πόλης μας, ανάσα. 

Πως βιώνει ο σύντροφός σας την ενασχόλησή σας με την πολιτική; 

Το βίωμα είναι εξαιρετικά προσωπική υπόθεση. Μπορώ να σας απαντήσω για το δικό μου βίωμα. Είναι δεδομένο πως οι απαιτήσεις και οι ιδιαιτερότητες της ενασχόλησης μιας γυναίκας με την πολιτική ή με τη δουλειά επηρεάζουν την καθημερινότητα και έχουν αντίκτυπο στη σχέση. 

Με αντιμετωπίζει με σεβασμό. Και ο σεβασμός είναι η βάση μιας σχέσης. Το ίδιο και εγώ. Υποστηρικτικά, χωρίς παρεμβάσεις, με κατανόηση. Οι διαφορετικές μας προσεγγίσεις αλληλοσυμπληρώνονται ή αποκαλύπτουν νέες, διαφορετικές οπτικές. 

Έχετε σκεφτεί τον γάμο ή είναι νωρίς ακόμη;

Η αξία δεν είναι στους τύπους αλλά στη σχέση με τον άνθρωπό μου. Στη συντροφικότητα και την αγάπη. Ζω με τον σύντροφό μου, δε λειτουργώ βάση σχεδίου. Ναι, επιθυμώ να κάνω οικογένεια με παιδιά, μεγάλωσα σε μία σπουδαία οικογένεια γεμάτη αγάπη και στοργή. Έχω μόνο θετικές παραστάσεις που θέλω να τις συνεχίσω. 

Ας κλείσουμε με μία ευχή για τον νέο χρόνο.

Να υπερασπιζόμαστε την υγεία και τη ζωή, με πάθος! 

* Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εορταστική έντυπη έκδοση του Thestival