Ομολογία απουσίας κοινωνικής πολιτικής οι κυβερνητικές εξαγγελίες

Άρθρο μου στο My Portal https://myportal.gr/omologia-apoysias-koinonikis-politikis-oi-kyvernitikes-exaggelies/

Η κυβέρνηση, αφού προχώρησε σε ανελέητη φορολόγηση της κοινωνίας, επιτυγχάνοντας πλεόνασμα 11,4 δισ. ευρώ – υπερβαίνοντας κατά 7,5 δισ. τον στόχο των 4 δισ. – επιστρέφει τελικά μόλις 590 εκατ. ευρώ. Ένα ελάχιστο ποσοστό, που αποκαλύπτει την πλήρη απουσία κοινωνικής πρόνοιας.

Οι συνταξιούχοι ζητούν την επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης, αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό και κατάργηση της προσωπικής διαφοράς. Αντ’ αυτών, ο κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε εφάπαξ ενίσχυση μόλις 250 ευρώ για τον Νοέμβριο. Σύμφωνα με την Eurostat, το 23,1% του πληθυσμού της Ελλάδας ηλικίας 16 ετών και άνω – πάνω από 2 εκατομμύρια άνθρωποι – παρουσιάζει κάποιας μορφής αναπηρία. Ωστόσο, το επίδομα των 250 ευρώ θα δοθεί σε μόλις 249.000 άτομα με αναπηρία. Όπως υπογραμμίζει η ΕΣΑμεΑ, εξαιρούνται άτομα όπως οι χαμηλοσυνταξιούχοι με αναπηρία κάτω των 65 ετών, καθώς και ορφανά τέκνα με αναπηρία που λαμβάνουν σύνταξη αποβιωσάντων γονέων. Η εξαγγελία δήθεν επιστροφής ενός ενοικίου, αποτελεί μία ακόμη σπασμωδική κίνηση διαχείρισης της κοινωνικής δυσαρέσκειας από την οξυμένη στεγαστική κρίση. Θα δοθούν 230 εκατ. ευρώ σε 948.000 δικαιούχους, ενώ το σύνολο των ενοικιαστών το 2023 ήταν 1.758.000. Δίνονται δηλαδή 242€ τον χρόνο, όταν το μέσο ετήσιο ενοίκιο είναι 4.852€, ή μόλις 20,2€ τον μήνα έναντι μέσου μηνιαίου ενοικίου 404€. Η κυβέρνηση στοχεύει στην αύξηση των φορολογικών εσόδων και στην κάλυψη της αποτυχίας της στη διαχείριση της στεγαστικής κρίσης. Ταυτόχρονα, ενεργοποιεί τον κοινωνικό αυτοματισμό στρέφοντας κοινωνικές ομάδες τη μία απέναντι στην άλλη, αφήνοντας απροστάτευτους τους ενοικιαστές. Εάν, όπως υποκριτικά δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης, αναγνώριζε τη στέγη ως κοινωνικό δικαίωμα, θα είχε ήδη επενδύσει στη δημιουργία αποθέματος κοινωνικής κατοικίας αντίστοιχου του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Η αντιμετώπιση του στεγαστικού προβλήματος απαιτεί τη δημιουργία κατάλληλων διοικητικών δομών και εργαλείων, με τα εξής μέτρα: Προστασία πρώτης κατοικίας: • Την προστασία πρώτης κατοικίας (δικαστική προστασία με αποπληρωμή με βάση τη διαφορά εισοδήματος και Ευλόγων Δαπανών Διαβίωσης, αγορά από μη τραπεζικά ιδρύματα και ρύθμιση μέρους των μη Εξυπηρετούμενων στεγαστικών δανείων από την Αναπτυξιακή με γενναία διαγραφή). Έλεγχος και ρύθμιση της αγοράς στέγης και των μισθωμάτων: • Δημιουργία κοινωνικής κατοικίας για ευάλωτες ομάδες, ώστε να δημιουργηθεί απόθεμα κοινωνικής κατοικίας αντίστοιχο του ευρωπαϊκού μέσου όρου. • Ρύθμιση της βραχυχρόνιας μίσθωσης, ώστε να προστατεύονται οι μόνιμοι ενοικιαστές. Προγράμματα στέγασης • Προγράμματα “Cost Rental” για την ενοικίαση κατοικιών στο 70-80% του μέσου ενοικίου, με προτεραιότητα για τα κλειστά ακίνητα. • Διπλασιασμός του επιδόματος ενοικίων με κίνητρα για το πάγωμα ή τη μείωση των υφιστάμενων ενοικίων. • Ρυθμιζόμενο ενοίκιο σε περιοχές με υψηλή ζήτηση, μειώνοντας το ενοίκιο στο 1/3 του τρέχοντος, με προτεραιότητα στους νέους και τους ευάλωτους. Στεγαστικά δάνεια – αποκέντρωση: • Στεγαστικά δάνεια από την Αναπτυξιακή Τράπεζα για ευπαθείς ομάδες. • Αποκέντρωση για ακριτικές περιοχές, βάσει του παραδείγματος του Βελγίου. • Δημιουργία δημόσιας κοινωνικής στέγης. Επαναφορά του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων: • Χρηματοδότηση στεγαστικών δανείων με χαμηλό επιτόκιο και ευνοϊκούς όρους για ευπαθείς ομάδες ή για την απόκτηση κατοικιών σε ακριτικές περιοχές και νησιά της άγονης γραμμής. Πρόκειται για μέτρα απαραίτητα για την άρση της στεγαστικής κρίσης και την εμπέδωση της κατοχύρωσης της στέγης ως κοινωνικού δικαιώματος.