Η στασιμότητα, οι σκοπιμότητες, το έλλειμμα Δημοκρατίας, οι συναλλαγές στη διαχείριση της καθημερινότητας, παράλληλα με την επιχείρηση αποδόμησης της προηγούμενης Διοίκησης είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του πρώτου έτους της απόπειρας Διοίκησης του κ. Ζέρβα στον Δήμο Θεσσαλονίκης.

Όλα αυτά έχουν αρχίσει να γίνονται συνείδηση στους Θεσσαλονικείς, καθώς είναι προφανές πως ο κ. Ζέρβας έχει ως μόνο στόχο την επανεκλογή του στο Δημαρχιακό θώκο  το 2023, όχι παράγοντας ωφέλιμο έργο για τους πολίτες και την τοπική κοινωνία, αλλά -μετερχόμενος επικοινωνιακές τακτικές και ελιγμούς -αποδίδοντας τα διαπιστευτήρια του “καλού παιδιού” της Θεσσαλονίκης προς την Κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ουσιαστικά ο κ. Ζέρβας επέλεξε να διοικήσει με στόχο να ικανοποιήσει συγκεκριμένα συμφέροντα στην πόλη και το νεοδημοκρατικό ακροατήριο, ώστε σε τρία χρόνια να πάρει το χρίσμα (τυπικά ή άτυπα) από τον κ. Μητσοτάκη, θεωρώντας πως θα του “συναθροίσει”  και τις ψήφους των άλλων δημοτικών παρατάξεων «γαλάζιας» απόχρωσης ,κυρίως βέβαια του κ. Ταχιάου. Η προσδοκία του αφορά στην νεκρανάσταση εκείνου του σκοταδιστικού  κατεστημένου, για την απομάκρυνση του οποίου πάλεψε σκληρά η κοινωνία της Θεσσαλονίκης.

Με αυτή τη λογική όμως, ο κ. Ζέρβας προς το παρόν αναλώνεται σε μια προσπάθεια ικανοποίησης τοπικών  πολιτικοοικονομικών συμφερόντων, αντί να υπηρετεί το θεσμό του Δημάρχου με υπευθυνότητα και σοβαρότητα ,προς όφελος του συλλογικού καλού της πόλης.

Ο Δήμαρχος ,προκειμένου να αποκτήσει Διοίκηση, της οποίας υπήρχε άμεση ανάγκη να ηγηθεί, αναγκάστηκε να πραγματοποιήσει επώδυνους συμβιβασμούς. Το αποτέλεσμα που του προέκυψε ήταν  ένα ερμαφρόδιτο σχήμα Διοίκησης (“αχταρμάς” ,βαρβαριστί) στο πλαίσιο της οποίας ο πολυκερματισμός και η απόλυτη ασυνεννοησία ,σύντομα οδήγησε  σε σε ένα προσωποκεντρικό μοντέλο, με φιμωμένους “κομπάρσους “Αντιδημάρχους και Δημοτικούς Συμβούλους.

Το μόνο πολιτικό κέρδος των συμμετεχόντων στη Διοίκηση Ζέρβα,  είναι οι οικονομικές απολαβές που απορρέουν εκ των θέσεων ευθύνης που κατέχουν .Πλην, μετρημένων στα δύο δάχτυλα εξαιρέσεων ,οι Αντιδήμαρχοι προσομοιάζουν  με άφωνους, σχεδόν άυλους σκαπανείς στο έργο της “δημαρχιακής  καθημερινότητας”, χωρίς καμία πολιτική υπόσταση.

Η “γύμνια του βασιλιά” αντικατοπτρίζεται άλλωστε και στην αδυναμία της υλοποίησης ενός ουσιαστικού ανασχηματισμού ,ενός αναγκαίου ανασχηματισμού. Ο Σεπτέμβριος έφτασε, ωστόσο οι αλλαγές που θέλει και ο ίδιος ο Δήμαρχος να κάνει -διαπιστώνοντας τις αδυναμίες της Διοίκησής του -προσκρούουν στην έλλειψη των προσώπων. Ποιος έχει ξεχάσει ότι η έναρξη της θητείας του ορίστηκε από  μηχανορραφίες και … “αρπαγές” Δημοτικών Συμβούλων των  παρατάξεων της αντιπολίτευσης με το «τυράκι» της “θεσούλας στη Διοίκηση”;

Φέροντας ακέραιο το πολιτικό βάρος της Διοίκησης, ο κ. Ζέρβας χρησιμοποίησε απλώς και καθ'ολοκληρίαν τα επικοινωνιακά όπλα. Όλα ανάγονται σε ένα mass-social media game που θέτει κάποια δεδομένα στον διαγκωνισμό των τοπικών παραγόντων που αγωνίζονται να αποδείξουν ποιος διοικεί τη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο οι πολίτες δεν λησμονούν πως η Θεσσαλονίκη εξέλεξε Δήμαρχο και όχι Θεσσαλονικάρχη. Από τέτοιους είχαμε και θα έχουμε πολλούς.

Η περίοδος χάριτος αποτελεί ένα αδιαμφισβήτητο πολιτικό δεδομένο. Όμως στην περίπτωση της Διοίκησης Ζέρβα, ο ίδιος ο Δήμαρχος επέλεξε από την αρχή της θητείας του να “βουτήξει στα βαθιά” και να πάρει αποφάσεις  που θα σκιάσουν το σύνολο της θητείας του.

Το “καλημέρα” ήταν η διατεταγμένη υπηρεσία προς  το κυβερνητικό αφήγημα που απαιτούσε απόσπαση και επανατοποθέτηση των αρχαιοτήτων στο σταθμό Βενιζέλου του μετρό. Ακυρώνοντας συνειδητά ο κ. Ζέρβας την  ενδεδειγμένη λύση της in situ παραμονής των αρχαιοτήτων, “βάζοντας ταφόπλακα” και στην ανάδειξη των αρχαιοτήτων και στην ολοκλήρωση του μετρό, πιστώνεται ακριβοδίκαια τη ρετσινιά “ούτε αρχαία, ούτε μετρό” ,με την οποία θα πορευτεί στις εκλογές του 2023,τις -για τον ίδιο- πολυαναμενόμενες.

Τι έχουμε να θυμηθούμε από την πρώτη χρονιά της Διοίκησης Ζέρβα; Την ακύρωση, το πάγωμα και την αδυναμία υλοποίησης κομβικών παρεμβάσεων στο κέντρο της πόλης, όπως η συνέχιση της πεζοδρόμησης της Αγίας Σοφίας. ”Στολίζουν” λαμαρίνες την πλατεία Ελευθερίας ενώ μια μυστική συναυλία “για γέλια και για κλάματα” κατέπλευσε στο Θερμαικό, με μόνο θεατή τον ίδιο (ή σχεδόν). Και για να μην αγνοήσουμε την αναβάθμιση των Δημοτικών ΜΜΕ, αυτή πραγματοποιήθηκε με την αποκλειστική συνέντευξη του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου.

Τα “όνειρα” του Δημάρχου ,πλέρια από έργα – μακέτες και φανταχτερές εξαγγελίες, τροφοδοτούν την καθημερινότητα της πόλης. Άλλωστε, οι πολίτες γνωρίζουν τόσο καλά πως δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν ,όσο και ο Δήμαρχος πως δεν θα  του ζητήσει κανείς το λόγο . Στάβλοι Παπάφη, πλατεία Διοικητηρίου, πλατεία Αριστοτέλους και πάει λέγοντας. Τι θέλει να πετύχει ο κ. Ζέρβας; Να βάλει μια ταμπέλα που θα τον μνημονεύει ως θεμελιωτή αυτών των έργων κι ας μη γίνουν ποτέ…

Τι πραγματικά έκανε ο Δήμαρχος αυτό το χρόνο; Η διαχείριση της πεζής καθημερινότητας και η επικοινωνιακή υπερπροβολή υποκατέστησε την έλλειψη οράματος και σχεδίου. Ο κ. Ζέρβας παίρνει τα εύσημα επειδή δίνει το παρόν σε εργασίες που γίνονται στο Δήμο  και στα εργοτάξια. Επιλεγμένοι οπαδοί του δίνουν συγχαρητήρια στη Διοίκηση ,θεωρώντας μέγα θαύμα  τις ασφαλτοστρώσεις, τις διαγραμμίσεις και την συντήρηση στα οδοστρώματα.

Μια βόλτα στη Δωδεκανήσου σήμερα, περίπου  12 μήνες από την… κοσμογονική (έτσι παρουσιάστηκε) παρέμβαση Ζέρβα του καθαρισμού του δρόμου αποτελεί ισχυρό πειστήριο για τα  πεπραγμένα της Διοίκησης του δήμου.

Στην καθαριότητα δεν έγινε απολύτως τίποτα. Οι επικοινωνιακές φανφάρες με τον ΟΑΣΘ παρέμειναν κενές περιεχομένου. Η παραγγελία 50 λεωφορείων προς απόσυρση από τους δρόμους της Λειψίας είναι το κατόρθωμα του Δημάρχου για το οποίο θα τον ευγνωμονεί η Θεσσαλονίκη.

Στους δρόμους της πόλης, εδώ και ένα χρόνο, προσπαθούμε να ιχνηλατήσουμε το όραμα της Διοίκησης Ζέρβα. Επιδιώκει να δημιουργήσει περισσότερους πεζοδρόμους, ποδηλατοδρόμους και δρόμους ήπιας κυκλοφορίας; Μήπως να βρει λύση στη στάθμευση και τα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα; Να βάλει ή να βγάλει τα πασαλάκια; Να διευκολύνει τους πεζούς, τους ανάπηρους, τους ηλικιωμένους; Μήπως;

Πάνω από όλα και πριν από όλα η “ευταξία “.Του Δημάρχου. Τα  τραπεζοκαθίσματα που θα μάζευε. Η κατάληψη δημόσιου χώρου που θα αποκαθιστούσε. Το παραεμπόριο που θα εξαφάνιζε. Στο “δια ταύτα”.. η ανικανότητα φύλαξης της παραλιακής ζώνης, η αδυναμία διαχείρισης της καθαριότητας, το  παιχνίδι με τις φορτοεκφορτώσεις, η εξάπλωση των τραπεζοκαθισμάτων, η διάλυση της ελεγχόμενης στάθμευσης, η εδραίωση ως «κολοβού» του έργου του πεζοδρόμου της Αγίας Σοφίας, η εγκατάλειψη των γειτονιών, η παραμονή των λαμαρινών στην πλατεία Ελευθερίας, η  παράδοση ανακαινισμένων κτιρίων με χρήματα των πολιτών σε πολυεθνικές και φορείς...

Στα “συν”, πέντε μπαλώματα, αντίδωρο του “διασήμου” που στολίζει το στήθος του Δημάρχου στις φωτογραφίες υποδοχής του κ. Μητσοτάκη και των Υπουργών του. Ο κ. Ζέρβας επωμίζεται ακέραια την ευθύνη για τη λειτουργία(β?)  του Δημοτικού Συμβουλίου, όπου η απουσία της πολιτικής διεργασίας ,καλύπτεται από τη μετατροπή του σε εργαστήριο έκδοσης ψηφισμάτων και καταδεικνύει την άποψή του για τη δημοκρατική διαδικασία.

Υστερόγραφο του χρόνου που πέρασε αποτελεί η προσπάθεια που απορροφά μεγάλο μέρος της ενέργειας του Δημάρχου. Το Μουσείο Ολοκαυτώματος. Προφανώς επειδή ο… Γιάννης Μπουτάρης είναι Πρόεδρος του Ιδρύματος .Μάχη για τα πρωτεία; Μικρότητες, θα πει ο ανεπηρέαστος σχολιαστής.

Ο πρώτος χρόνος της διοίκησης Ζέρβα ήταν ένας χρόνος στασιμότητας, ένας χρόνος χαμένος για τη Θεσσαλονίκη. Δεδομένο η πανδημία του COVID 19.Συνεπαγωγή η ακύρωση   της φετινής διοργάνωσης της ΔΕΘ.

Τίποτε από τη συνθήκη που βιώνουμε ως χώρα και ως πλανήτης δεν δικαιολογεί την απουσία σχεδιασμού και την αδυναμία υλοποίησης συγκεκριμένων έργων, τα χαμηλά αντανακλαστικά σε έκτακτες καταστάσεις όλο αυτό το διάστημα καθώς  την εμμονή στη λογική της αποδόμησης του έργου που συντελέστηκε προ Ζέρβα.

Εύχομαι καλύτερα του χρόνου… Για τη Θεσσαλονίκη, όχι για τη Διοίκηση  του κ. Ζέρβα.