Η 17η Νοέμβρη 1973 αποτελεί την ιστορική στιγμή ,η οποία σηματοδότησε την αρχή του τέλους της δικτατορίας που κατέρρευσε τελικά το 1974 ,υπό το βάρος των γεγονότων στην Κύπρο.

Η εξέγερση της νεολαίας στο Πολυτεχνείο ήταν το εφαλτήριο της κινητοποίησης του ελληνικού λαού στον αγώνα για δημοκρατία και ελευθερία.

Η Δημοκρατία όμως δεν είναι δεδομένη. Δεν κατοχυρώνεται απλώς στα χαρτιά και δεν αναιρείται στα χαρτιά.

Η Δημοκρατία ως πολίτευμα θεμελιώνει και προστατεύει τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα με καθημερινούς αγώνες. Και όταν αυτά απειλούνται, η Δημοκρατία απειλείται.

Η Κυβέρνηση ,με το πρωτάκουστο αστυνομικό διάταγμα «περί της απαγόρευσης των συναθροίσεων άνω των 4 ατόμων», δείχνει να φοβάται τη νεολαία και το λαικό κίνημα.

Ξοδεύτηκαν πολλές λέξεις για τη συκοφάντηση και την ενοχοποίηση των πολιτών με πρόσχημα την ατομική ευθύνη και τα μέτρα για τη δημόσια υγεία ,στην προσπάθεια να καλυφθεί η ανικανότητά των κυβερνώντων στη διαχείριση της πανδημίας.

Δεν ακούστηκε κουβέντα για την περιγραφή της κατάστασης στα νοσοκομεία, την τραγική οικονομική κατάσταση των συμπολιτών μας που πλήττονται σε σημείο εξόντωσης, την εκτοξευόμενη ανεργία, τα κλειστά σχολεία.

Αυτά είναι τα δικά μας Πολυτεχνεία.

Η εξέγερση του 1973 έχει προβολή στους αγώνες του παρόντος και στα όνειρα του μέλλοντος. Το δημοκρατικό μέτωπο έδειξε πως μπορεί να συσπειρωθεί απέναντι στην αυθαιρεσία και να περιφρουρήσει τους δημοκρατικούς αγώνες, να διασώσει την ουσία της ιστορικής μνήμης.

Το μήνυμα της επετείου της 17^ης Νοέμβρη ενδυναμώνει με ελπίδα τη σημερινή γενιά που οφείλει να παλέψει για τις δικές της διεκδικήσεις.

Για παιδεία, δημόσια υγεία, εργασία και κοινωνική χειραφέτηση.

Σε αυτόν τον αγώνα είμαστε όλοι παρόντες. Τώρα όπως και τότε. Τότε και πάντα.