Η 8η του Μάρτη είναι μέρα αγώνα, μέρα διεκδίκησης σε όλα τα επίπεδα.

Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, αναδεικνύει την ανάγκη για πραγματική Ισότητα, πολιτική, οικονομική και κοινωνική.

Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα.

Πολλούς αγώνες να δώσουμε. Ενωμένες.

Οι γυναίκες καλούμαστε διαρκώς να σηκώσουμε το μεγαλύτερο βάρος των κρίσεων, πέφτουμε θύματα σεξισμού, πατριαρχίας, εκμετάλλευσης, στερούμαστε δικαιωμάτων και κατακτήσεων λόγω του φύλου μας. Σε κάποιες γυναίκες, η πατριαρχία και οι γυναικοκτόνοι τους στέρησαν την ίδια τους τη ζωή.

Ταυτόχρονα, μέσα στην πανδημία εντείνονται οι έμφυλες ανισότητες με ευθύνη της κυβέρνησης ΝΔ που καταργεί νόμους και θεσμούς που στήριζαν την γυναίκα και την ισότητα των φύλων και που αποδυναμώνει το κοινωνικό κράτος, πλήττοντας δραματικά τις γυναίκες. Η ψυχική υγεία, η μη αμειβόμενη εργασία φροντίδας, η τηλεργασία, ο αντίκτυπος της πανδημίας έχουν οδηγήσει σε επιπλέον βάρη σε προσωπική και επαγγελματική ζωή για τη γυναίκα.

Από την άλλη, οι δεκάδες γυναικοκτονίες που μας συγκλονίζουν αποδεικνύουν πως η πατριαρχία εξακολουθεί να οπλίζει χέρια.

Σήμερα δεν αρκεί να εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας.

Σήμερα έχουμε μεγάλη ευθύνη: Είναι η ώρα να αναλάβουμε πρωτοβουλίες.

Είναι η ώρα για τη νομική αναγνώριση του όρου «γυναικοκτονία».

Είναι η ώρα να δώσουμε τη μάχη όλες, όλοι, όλα μαζί.

Για τη γυναίκα, τη μάνα, την κόρη, τη σύντροφο, τη φίλη, την εργαζόμενη, την άνεργη.

Για τη γυναίκα. Που ξέρει να μάχεται.

Για τη γυναίκα.

Που είναι δυνατή και σπουδαία.