Μετά τις διπλές εκλογές του Ιουνίου και Μαΐου ένας νέος πολιτικός κύκλος έχει ανοίξει συνολικά για την χώρα. Η Κυβέρνηση με την καθαρή και ισχυρή πλειοψηφία που έλαβε ορίζει πλέον το πολιτικό παιχνίδι όπως η ίδια επιθυμεί. Ωστόσο ήδη έχουν φανεί τα πρώτα δείγματα ανικανότητας, έλλειψης συντονισμού και αλαζονείας όσο και αν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να αναλάβει το ρόλο του Ιανού συμπολιτευόμενος στα καλά της Κυβέρνησης και αντιπολιτευόμενος στα άσχημά της.
'Αρθρο μου στο Libre 2.8.2023
Μετά τις διπλές εκλογές του Ιουνίου και Μαΐου ένας νέος πολιτικός κύκλος έχει ανοίξει συνολικά για την χώρα. Η Κυβέρνηση με την καθαρή και ισχυρή πλειοψηφία που έλαβε ορίζει πλέον το πολιτικό παιχνίδι όπως η ίδια επιθυμεί. Ωστόσο ήδη έχουν φανεί τα πρώτα δείγματα ανικανότητας, έλλειψης συντονισμού και αλαζονείας όσο και αν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να αναλάβει το ρόλο του Ιανού συμπολιτευόμενος στα καλά της Κυβέρνησης και αντιπολιτευόμενος στα άσχημά της.
Η πολυδιασπασμένη αντιπολίτευση των κομμάτων της Ακροδεξιάς, της ακραιάς Δεξιάς ήδη από τον πρώτο μήνα αποδεικνύει την ευκαιριακή αντίληψη των πραγμάτων. Ακούγονται επικίνδυνες και σκοταδιστικές θέσεις, επανεμφανιζεται ένας ακραίος συντηρητισμός που εμοιαζε να είχαμε ξεπεράσει ως κοινωνία. Δεν είναι, επίσης, τυχαίο ότι η ηγεσία κοινοβουλευτικού κόμματος αμφισβητείται από τους βουλευτές του.
Από την άλλη, η προοδευτική δημοκρατική παράταξη ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει εισέλθει σε μια δυσμενή συνθήκη με συρρίκνωση των ποσοστών της και της κοινωνικής της αναφοράς, όμως είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Ενώ το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ επιδίδεται σε έναν ιδιότυπο ανταγωνισμό, εγωιστικών κινήτρων και ανταπόδοσης για το ποιος θα κυριαρχήσει, αδιαφορώντας όμως ταυτόχρονα για τη λαϊκή έκφραση και το αποτέλεσμα των εκλογών.
Στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να παραιτηθεί από την προεδρία του κόμματος δε δημιούργησε απλά κενό ηγεσίας στο κόμμα μας, αλλά ταυτόχρονα αποτέλεσε τον καταλύτη να αναλάβουμε ευθύνες και δράσεις που έως τώρα δεν είχαμε καν αναλογιστεί ή σχεδιάσει. Φύγαμε από τη σιγουριά που παρέχει η χαρισματική ηγεσία που λειτουργουσε ως εγγυητης ενότητας, ως συγκολλητική ουσία. Πλέον μπαίνουμε σε μια επόμενη φάση για την συγκρότηση του νέου ΣΥΡΙΖΑ. Διαδικασία “βίαιης ωρίμανσης”; Ίσως. Αυτή όμως πρέπει να γίνει με πολιτικούς όρους, γρήγορα αλλά όχι βιαστικά ή επιπόλαια. Από την αρχή αλλά όχι από το μηδέν. Με την υπεράσπιση του παρελθόντος μας αλλά και την δημιουργία του μέλλοντος.
Καταρχήν ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ είναι ένα κόμμα κυβερνητικό και όχι διαμαρτυρίας, είναι η αξιωματική αντιπολίτευση η οποία πρεπει να κερδίσει τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Απαιτείται, όπως προαναφέρθηκε, να υπερβούμε τον εαυτό μας και αυτό μπορεί να γίνει μόνο εάν ξεπεράσουμε τις στρεβλώσεις του παρελθόντος, παθογένειες, ελλείψεις, ανεπάρκειες, αναποτελεσματικότητες, εγκατεστημένες γραφειοκρατίες. Δεν μας έλειψαν οι διαδικασίες και οι δομές. Το τελευταίο καταστατικό μας ήταν και σύγχρονο και γενναίο. Αλλά μας εμπόδισαν συμπεριφορές που δημιούργησαν αυθεντίες και πολλαπλές ταχύτητες στο κόμμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι η ώρα να γίνει πραγματικά κόμμα των μελών και όχι των γραφειοκρατειών. Η νέα ηγεσία του κόμματός μας οφείλει να δώσει χώρο σε κάθε μέλος και φίλο του κόμματος να αγωνιστεί και να συμβάλλει στο μέγιστο δυνατό βαθμό και με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο. Μέσα στις πολιτικές μας αρχές που καθορίσθηκαν στο τελευταίο συνέδριο, αλλά και μέσα από μια νέα συλλογική λειτουργία που θα σταματάει οποιαδήποτε προσπάθεια κομματικού βυζαντινισμού.
Η υπόθεση του νέου ΣΥΡΙΖΑ για να πετύχει πρέπει να γίνει υπόθεση όλης της κοινωνίας. Δεν υπάρχουν περισσότερο ή λιγότερο σοφοί, περισσότερο ή λιγότερο ικανοί, περισσότερο ή λιγότερο ηθικοί, περισσότερο ή λιγότερο παλιοί. Θα πρέπει να είμαστε όλοι στρατευμένοι σε έναν κοινό σκοπό. Και αυτό θα πετύχει εάν από τώρα κάνουμε έναν συντεταγμένο και ειλικρινή διάλογο.
Χρειαζόμαστε ένα νέο και σύγχρονο πρόγραμμα τολμηρό, οραματικό, αξιόπιστο που να απαντά στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας οι οποίες έχουν αλλάξει πολύ ειδικά το τελευταίο διάστημα ενώ νέα θέματα απασχολούν τον δημόσιο διάλογο.
Χρειαζόμαστε ένα σύστημα οργάνωσης νέου κόμματος που θα δώσει τη δυνατότητα να αποτελέσουν όλες οι προτάσεις μας αντικείμενο διαλόγου, συναπόφασης, δημοκρατικού σεβασμού. Με τρόπους που θα επαναφέρουν την δημιουργική συμμετοχή του πολίτη στα κοινά και στο κόμμα.
Τέλος, δεν πρέπει να φοβηθούμε την ιδεολογική μας ανανέωση. Νέοι καιροί - νέες ανάγκες - νέες ιδέες πάντα με το δημιουργικό και αισιόδοξο βλέμμα στο λαό. Η πρότασή μας καταλήγει στην αναγέννηση της χώρας και αυτό πρέπει να ξεκινά από το τοπικό, από την περιφέρεια και να μιλήσουμε για τη νέα αποκέντρωση με τα νέα μέσα και την σύγχρονη δημοκρατική αυτοδιοίκηση.
Εάν ακολουθήσουμε τα παραπάνω βήματα, με ενότητα, αποφασιστικότητα, αλήθειες και με βάση τις καταστατικές αρχές, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μέσα από την ανασυγκρότηση και επανίδρυση του μπορεί να αποτελέσει ένα σύγχρονο, μαζικό, ανοιχτό, δημοκρατικό, ευρωπαϊκό κόμμα, κορμό της προοδευτικής, δημοκρατικής παράταξης.
