Άρθρο μου στην Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΙΚΗ 19.3.2022
Η 24η Φεβρουαρίου άλλαξε τον κόσμο όπως τον ξέραμε και ταυτόχρονα αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς την Ευρώπη καταρρίπτοντας αυταπάτες.
Η Ευρώπη δεν είχε συνεκτική, συνεπή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας, έτσι αναζητά υπό την πίεση του πολέμου τη νέα της στρατηγική και καλείται να επανεκτιμήσει τις σχέσεις της αλλά και την ίδια της τη λειτουργία.
Ο πόλεμος είναι πόλεμος και δεν υπάρχουν κερδισμένοι.
Υπάρχουν εγκλήματα πολέμου και ανθρώπινο αίμα.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι ενέργεια που παραβιάζει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και είναι απολύτως καταδικαστέα. Πρέπει να τερματιστεί άμεσα.
Η χώρα μας λόγω της ξεχωριστής γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής της θέσης αλλά και λόγω των διαχρονικών ανεπαρκειών της στην ενέργεια και την οικονομία αφενός μπορεί να διαδραματίσει έναν ιδιαίτερο ρόλο στις εξελίξεις αφετέρου όμως κλυδωνίζεται ιδιαίτερα από τις επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία.
Η Ελλάδα οφείλει να έχει ξεκάθαρη στάση: να καταδικάζει τη ρωσική εισβολή και να ζητά την επιβολή σκληρών κυρώσεων για να πιεστεί η Ρωσία.
Δεν μπορούμε να ανεχτούμε αλλαγές συνόρων είτε μιλάμε για την ανατολική Ευρώπη, είτε για τα Βαλκάνια, είτε για τη στενή γειτονιά μας.
Μακάρι, βέβαια, μετά από αυτές τις αρνητικές εξελίξεις, η ΕΕ και η διεθνής κοινότητα συνολικά να αποκτήσουν πιο σταθερή θέση απέναντι στις αναθεωρητικές δυνάμεις, όπως πχ η Τουρκία.
Ταυτόχρονα, η χώρα μας πρέπει άμεσα φυσικά να στείλει ανθρωπιστικό υλικό στην Ουκρανία, αλλά και να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί στην ΕΕ για την επόμενη μέρα των προσφύγων ροών. Να αγκαλιάσει τους πρόσφυγες που φτάνουν εδώ, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα για ζωή με αξιοπρέπεια μέσα από την κοινωνική ενσωμάτωση και την παροχή ίσων ευκαιριών στην εργασία, την εκπαίδευση, τη στέγη, τα δικαιώματα.
Είναι προφανές πως η Ελλάδα δεν πρέπει με κανένα τρόπο να εμπλακεί σε στρατιωτικές επιχειρήσεις.
ΝΑΙ σε σκληρές κυρώσεις- ΌΧΙ σε πολεμική εμπλοκή.
Όμως, η επόμενη μέρα δεν θέλουμε να είναι ψυχροπολεμική, αλλά να δουλέψουμε πάνω στη διπλωματία.
Είμαστε σε μία περιοχή που, για όλους τους λόγους του κόσμου, πρέπει να στηρίζουμε το διεθνές δίκαιο και να παραμείνουμε πιστοί στο παραδοσιακό μας δόγμα εξωτερικής πολιτικής:
Η Ελλάδα πυλώνας σταθερότητας και ειρήνης.
Δυστυχώς ήδη βρίσκουμε μπροστά μας την επιπολαιότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη, να στείλει στρατιωτικό υλικό για την Ουκρανία. Απόφαση που έλαβε χωρίς καν να συνομιλήσει με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς.
Ακόμη μία απόδειξη της ιδιοκτησιακής του αντίληψης για τη χώρα και πως δεν πιστεύει στους δημοκρατικούς θεσμούς. Σήμερα ο πρωθυπουργός επιδιώκει να αλλάξει το αμυντικό δόγμα της χώρας, στη λογική του προκεχωρημένου φυλακίου άλλων δυνάμεων.
Η Ελλάδα όμως πρέπει να είναι μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Δύναμη διαμεσολαβητική, διαλόγου και διπλωματίας.
Δύναμη ειρηνευτική.
Άλλωστε, αγωνία όλων είναι αν η ουκρανική κρίση θα πυροδοτήσει εξελίξεις στη δική μας περιοχή ενώ ο συνδυασμός ακρίβειας, πανδημίας, και κλιματικής κρίσης, οδηγεί σε πρωτοφανή κοινωνική κρίση στην χώρα μας.
Την ώρα λοιπόν που απαιτούνται γενναίες αποφάσεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης
προσπαθεί να κρύψει τις ευθύνες της κυβέρνησής του για τις τρομακτικές αυξήσεις στην ενέργεια πίσω από τον πόλεμο, ενώ η Ελλάδα είναι ήδη πρωταθλήτρια στις υψηλές τιμές ενέργειας στην ΕΕ εξαιτίας άστοχων κυβερνητικών επιλογών.
Ταυτόχρονα επιχειρεί να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία για να δικαιολογήσει κλίμα υπερεξοπλισμών χωρίς διαφάνεια και σχέδιο.
Ανεύθυνη κυβέρνηση σε κρίσιμους καιρούς.
Σήμερα όμως, απαιτείται εθνική σύνεση, ειρηνευτική προσπάθεια, ανθρωπιστική ευαισθησία, πολιτική ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα.
Απαιτείται πολιτική αλλαγή στη χώρα.
Μπορείτε να δείτε το άρθρο όπως δημοσιεύτηκε στον παρακάτω σύνδεσμο στη σελίδα 7:
